Βάσια Τζανακάρη, «Τζόνι και Λούλου»

0
1320

Αθήνα –Κωνσταντινούπολη : On the road trip στην καρδιά της κρίσης

Αφήνοντας πίσω την αποχαυνωμένη Αθήνα του Αυγούστου, τα σκουπίδια της, τις «Φυλές των Ανέργων» και το εμετικό λαϊφστάιλ, ο Τζόνι και η Λούλου

θα ξεκινήσουν για τα γυρίσματα του δικού τους …Pulp Fiction, με προορισμό την Κωνσταντινούπολη  και όχημα ένα ξεχαρβαλωμένο Σκόντα. “Whose motorcycle is this?” “It’s a chopper baby”…..  

                  Της Ελπίδας Πασαμιχάλη

Δροσερό, φρέσκο, νεανικό και συναρπαστικό το μυθιστόρημα «Τζόνι και Λούλου» της Βάσιας Τζανακάρη. Ένα βιβλίο για την ανήσυχη και …αναστατωμένη  γενιά των σημερινών 30ρηδων ή 30…something, την περίφημη γενιά των 500 ευρώ, για την οποία η συγγραφέας έχει να πει πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα εκ των ενόντων…  Μια γενιά εν ονόματι της οποίας κόπτονται και οδύρονται πολλοί και διάφοροι πολιτικοί εκπρόσωποι και τηλεοπτικοί …σωτήρες, αλλά στην πραγματικότητα λίγα γνωρίζουν και ακόμη λιγότερα τους ενδιαφέρει να μάθουν.

Το μυθιστόρημα της Βάσιας Τζανακάρη με τον χαριτωμένο αλλά και …ύπουλο(!)  υπότιτλο “Love Story”  και εξώφυλλο την όμορφη εικόνα ενός νεαρού ζευγαριού που αγκαλιάζεται και φιλιέται στο καπό ενός … «συνοφρυωμένου Σκόντα», είναι πολύ παραπάνω από μια απλή ή γλυκανάλατη ιστορία αγάπης. Είναι η ιστορία μιας δυναμικής σχέσης  στην εποχή της κρίσης, μια ιστορία για το πέρασμα από την βεβαιότητα στην αβεβαιότητα μιας ολόκληρης γενιάς και ακόμη μια ιστορία περιπλάνησης …on the road, δυτικού τύπου, με τη μουσική των Nirvana και προορισμό την …Ανατολή!  Όλα όσα θα μπορούσε να επισημάνει κάποιος κοινωνιολογικά στα χαρακτηριστικά της νεότερης γενιάς των Ελλήνων και ίσως όχι μόνο, βρίσκονται στο φόντο αυτού του τρυφερού και ενδιαφέροντος βιβλίου.

Ο Τζόνι και η Λούλου είναι ένα νεαρό ζευγάρι τριαντάρηδων που είναι παντρεμένοι, πολύ ερωτευμένοι και ονειρεύονται να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα και βεβαίως …οικογένεια. Ιδιαίτεροι, ευαίσθητοι, καλλιεργημένοι, με καλλιτεχνικές ευαισθησίες και εναλλακτικοί. Καμία σχέση δεν έχουν ούτε με τον άγριο κόσμο των business ούτε με τον ρηχό και εξίσου άγριο κόσμο των show business , παρά το γεγονός ότι οι δουλειές τους βρίσκονται στις παρυφές της showbiz. Εκείνη είναι φωτογράφος και εκείνος μηχανικός αλλά βιοπορίζεται ως πιανίστας σε μπαράκι.   

Όλα αλλάζουν στη ζωή τους, όταν η Λούλου απολύεται από το περιοδικό στο οποίο εργάζεται και μετά από λίγο και ο Τζόνι πληροφορείται από τον ιδιοκτήτη του μπαρ ότι στο εξής θα τον χρειάζεται μόνο μια φορά την εβδομάδα, γιατί «το μέλλον»  δεν είναι στο πιάνο αλλά στο χιπ χοπ. Έτσι θα βρεθούν να μοιράζονται και οι δυο, την κοινή μοίρα των ανέργων, την οποία βεβαίως υποψιάζονταν και  είχαν ακουστά αλλά έτρεφαν την ελπίδα ότι θα την αποφύγουν.

Με εύστοχες πινελιές η Βάσια Τζανακάρ, μιλά για τις συναδελφικές σχέσεις που χάνονται σε χρόνο ρεκόρ, για τη φοβισμένη απάθεια των «τυχερών» που μένουν, απέναντι σε αυτούς που απολύονται, για το αίσθημα αδικίας και εν τέλει τη ζήλια που μοιραία εισβάλει στον άνεργο, για ανθρώπους που αναγκάζονται να γυρίσουν στα πατρικά και στους γονείς τους, μετά από πολλά χρόνια δουλειάς. Μιλά επίσης, σε ένα έξοχο όσο και καυστικό  κείμενο του βιβλίου της  για την ανεπάρκεια των, εγκλωβισμένων στο λαϊφτάιλ ,  free press εντύπων,  να καταγράψουν  με στοιχειώδη σοβαρότητα τη νέα πραγματικότητα και καταλήγουν σε εμετικές προσεγγίσεις για τη «Φυλή των Ανέργων» παρουσιάζοντας  τους Ανεργίστας σαν νέα μοδάτη τάση(!), που εκτός των άλλων πλεονεκτημάτων της είναι και …κουλ!

Αφήνοντας πίσω τους την αποχαυνωμένη από τον Αύγουστο Αθήνα και τα σκουπίδια της, οι δυο νέοι, θα ξεκινήσουν για ένα road –trip που θα έλεγε κανείς πως γίνεται με τη μουσική υπόκρουση και τους στίχους του «The way” των Fastball. Με όχημα τον έρωτά τους, την αγωνία για το μέλλον, τα όνειρα και ένα συνοφρυωμένο Σκόντα θα κατευθυνθούν στην Κωνσταντινούπολη , για να συνειδητοποιήσουν  κατάπληκτοι μια αυξανόμενη συγκίνηση κι αυτό που θα εκφράσει τελικά  η Λούλου: «Αισθάνομαι περίεργα, σαν να τελειώνουν όλα και να αρχίζουν όλα εδώ.» Κι ο Τζόνι θα συμφωνήσει: «Κάπως έτσι δεν είναι;»

                                    info@bookbar.gr

 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

«Μια νέα φυλή, όπως θα ‘λεγαν τα free press και οι λαϊφστιλάδες, είχε προστεθεί στην αυγουστιάτικη πόλη. Οι άνεργοι, όπως τους έλεγαν οι στατιστικές. Η Φυλή των Ανέργων, οι Ανεργίστας, όπως τους ονόμασε ένα άρθρο σε μια προσπάθεια να πλασάρει το να μην κάνεις τίποτα ως τη νέα καυτή πραγματικότητα της πόλης. Σ’ αυτό το άρθρο είχε διαβάσει ο Τζόνι πόσο γαμάτος ήταν. «Είστε Ανεργίστας; Είστε κουλ! Οι Ανεργίστας δεν έχουν λεφτά για διακοπές, αλλά  “no problem man”. Είναι κουλ να μένεις στην Αθήνα, να περπατάς χωρίς να πηγαίνεις πουθενά, ένας περαστικός παρατηρητής. Έτσι κάνει ο σωστός Αθηναίος». Ο Τζόνι έφτιαξε την εικόνα στο μυαλό του. […] Οι Ανεργίστας είναι γύρω στα είκοσι πέντε και έχουν όλο το μέλλον μπροστά τους –μόνο σ’ αυτό δεν ταίριαζε το προφίλ του. Απολύθηκαν από κάποια κουλ, γκλαμουράτη δουλειά, και καλά δημοσιογράφοι, dj, designers παντός τύπου, στιλίστριες –ακόμα και η Λούλου ως φωτογράφος θα μπορούσε να διεκδικήσει μια θέση ανάμεσά τους. Οι Ανεργίστας πίνουν τη μπύρα τους, βολτάρουν στην Αθήνα, παθητικοί θεατές σε ότι συμβαίνει, είναι με όλους κι εναντίον κανενός, πολιτικά ορθοί μέχρι τα σύννεφα, κρατάνε δυνάμεις να κατακτήσουν τον κόσμο όταν θα στρώσουν τα πράγματα». (σελ. 50- -51)

 

INFO

«Τζόνι και Λούλου»

Βάσια Τζανακάρη

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2011