Γιώργος Σκαμπαρδώνης , «Περιπολών, περί πολλών τυρβάζω»

0
2502

Πρελούδιο για τις μικρές ανθρώπινες  εκκεντρικότητες

 ‘Ένα τσαλακωμένο Smart συρρικνωμένο σε μέγεθος … πλυντηρίου πιάτων εκτίθεται ως έργο τέχνης σε γκαλερί εικαστικών.

Δυο άντρες  διασκεδάζουν πετώντας από το παράθυρο χειροβομβίδες από την εποχή του Εμφυλίου. Ένα περίπτερο με αναπτήρες  Zippo κοντά στην Τσιμισκή παίρνει φωτιά σε σύγκρουση αντιεξουσιαστών με την αστυνομία. Δυο φοιτητές  φτιάχνουν μια βάρκα στο σαλόνι του σπιτιού τους. Ένας μολοσσός σε συνεργείο αυτοκινήτων κλαίει σπαραχτικά όποτε ακούει τη σειρήνα ασθενοφόρου και απαιτεί από το αφεντικό του να τον πληρώνει κάθε Παρασκευή….

Της Ελπίδας Πασαμιχάλη

Αυτά είναι κάποια θέματα από τις είκοσι έξι ιστορίες που περιλαμβάνονται στο νέο βιβλίο του Θεσσαλονικιού συγγραφέα Γιώργου Σκαμπαρδώνη με τίτλο «Περιπολών περί πολλών τυρβάζω». Ιστορίες που αιφνιδιάζουν και συναρπάζουν ενώ κινούνται σε έναν χώρο που βρίσκεται μεταξύ της πραγματικότητας και της φαντασίας, μεταξύ του ρεαλισμού και του υπερρεαλισμού, μεταξύ του συνηθισμένου και του ασυνήθιστου, μεταξύ του πιθανού και του απίθανου.

Με αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο, τα διηγήματα του Σκαμπαρδώνη με λόγο άμεσο καθημερινό σχεδόν προφορικό, ξεκινούν με αφετηρία την πραγματικότητα και στην πορεία την απογειώνουν. Οι ήρωες του είναι φαινομενικά άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που ζουν φαινομενικά μια συνηθισμένη ζωή, αλλά χαρακτηρίζονται από μικρές σχεδόν αδιόρατες εμμονές που τους κάνουν ιδιαίτερους, συμπαθητικούς και χαριτωμένους. Πρόκειται για εκείνες τις εμμονές που μας κάνουν όλους, πιο ενδιαφέροντες  και αντιστέκονται στα καλοσιδερωμένα, ασφυκτικά και πληκτικά στερεότυπα του καθωσπρεπισμού και της ομοιομορφίας. Χάρη στις εμμονές, στις ιδιαιτερότητες, στις εκκεντρικότητες  και στις μικρές παρεκκλίσεις,  γινόμαστε πιο ανθρώπινοι.

Τους ήρωες του ο Σκαμπαρδώνης τους αναζητεί στο χώρο των λαϊκών ανθρώπων και εκεί τους βρίσκει. Στο δρόμο, στις στάσεις των λεωφορείων, στα συνεργεία αυτοκινήτων στα καφενεία. Tα διηγήματα του θυμίζουν συχνά, τις ανεκδοτολογικές ιστορίες που αφηγούνται στις παρέες τους οι θαμώνες, όταν χαλαρώνουν από τη δουλειά και η γλώσσα αρχίζει να λύνεται. Την ίδια στιγμή η αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο διαφυλάσσει τον συγγραφέα από την αφ’ υψηλού ή …φολκλορική αντιμετώπιση  των απλών ανθρώπων, γεγονός που τιμά τον ίδιο και το έργο του.

«Απελευθερωμένο από τα βράγχια της πλοκής το διήγημα είναι πιο εύκολο να μιλήσει για τον κόσμο» είπε ο συγγραφέας Απόστολος Δοξιάδης, ένας εκ των ομιλητών στη παρουσίαση του βιβλίου στον Ιανό, μίλησε χαρακτηριστικά για «μια αμεσότητα φιλική στο χρήστη»  και συμβούλεψε τους αναγνώστες να διαβάσουν τα διηγήματα ξεχωριστά όπως γίνεται  και με τα ποιήματα. Ο Απόστολος Δοξιάδης αναφέρθηκε στην ειδική θέση που κατέχει η Θεσσαλονίκη  στην ελληνική λογοτεχνία, μια πόλη που αφήνει με σαφήνεια τη σφραγίδα της στα διηγήματα του Σκαμπαρδώνη και μίλησε για τους  σπουδαίους λογοτεχνικούς εκπροσώπους της Σχολής της Θεσσαλονίκης, όπως ο Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης, ο Νίκος Μπακόλας, ο Στέλιος Ξεφλούδας, ο Περικλής Σφυρίδης και ο Ντίνος Χριστιανόπουλος.

Για την ανθρωπιά που χαρακτηρίζει τους ήρωες του Σκαμπαρδώνη μίλησε ο Γιάννης Μπασκόζος, δημοσιογράφος, διευθυντής του περιοδικού «Διαβάζω» , αλλά και για το απρόοπτο που χαρακτηρίζει κάθε του ιστορία αλλά και κάθε του βιβλίο.

«Δεν υπάρχει τέλειο διήγημα ή μυθιστόρημα. Όλα τα έργα τέχνης είναι ημιτελή» επεσήμανε ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης και μίλησε για την αποσπασματικότητα που χαρακτηρίζει την αντίληψη που έχουμε για την πραγματικότητα την οποία η μικρή αφηγηματική φόρμα του διηγήματος μπορεί να αποτυπώσει. Ως κομβικό σημείο ωστόσο υπογράμμισε τη σημασία της μνήμης, η οποία μπορεί να διευρύνει το «βάθος πεδίου» στην όραση του συγγραφέα για τον κόσμο. Στην παρατήρηση ότι οι ιστορίες του ακούγονται σαν αληθινές, σχολίασε λέγοντας: «Υπάρχουν πολλά αληθινά πράγματα στις ιστορίες που γράφω».

info@bookbar.gr

 

INFO

«Περιπολών περί πολλών τυρβάζω»

Γιώργος Σκαμπαρδώνης

Διηγήματα

Εκδόσεις Πατάκη 2011

Σελ. 268