ΤΑΣΟΣ ΜΕΛΙΤΗΣ
Οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που τους λέμε μια ξερή καλημέρα, οι ένοικοι του απέναντι διαμερίσματος, που τους βλέπουμε να μπαινοβγαίνουν στο μπαλκόνι τους χωρίς να μιλάμε , τα μέλη της παρέας που κάθεται στο διπλανό τραπέζι του Café είναι οι πρωταγωνιστές σε αυτά οκτώ διηγήματα του πρωτοεμφανιζόμενου Τάσου Μελίτη. Ένας από τους ανθρώπους αυτούς είναι και ο εκάστοτε αφηγητής. Που είτε έτσι είτε αλλιώς σχηματοποιεί τη φιγούρα του σημερινού νεοέλληνα. Του μέσου νεοέλληνα.
Δεν έχει «πλάτες» για να μπει στο Δημόσιο, δεν έχει τη διάθεση να ασχοληθεί με μίζες και κομπίνες, δεν του αρέσει να είναι το «τσιράκι» του διευθυντή και διατηρεί την ευγενή ελπίδα ότι ίσως, κάπως, κάποτε θα πετύχει να κάνει στη ζωή του κάτι σημαντικό. Είτε αξιοποιώντας το πτυχίο μας Ανώτατης Σχολής, που συνήθως έχει, είτε ενεργοποιώντας την έμπνευση και το ταλέντο του.
Στο μεταξύ αναγκάζεται να δίνει εξετάσεις στον ΑΣΕΠ, να τρέχει στις εφορίες για να μην του υποθηκεύσει το διαμέρισμα η τράπεζα, να απευθύνεται σε παλιές γνωριμίες, που βρέθηκαν σε θέσεις κλειδιά από το πουθενά, για να βγάλει ένα απλό πιστοποιητικό και να βλέπει εκείνους που θεωρούσε ανεπαρκείς και ανίκανους να αναρριχώνται μυστηριωδώς στα ανώτερα διευθυντικά κλιμάκια, επειδή ήξεραν να κολακεύουν.
Ο αφηγητής και στην ουσία κεντρικός ήρωας των διηγημάτων είναι ο μέσος νεοέλληνας που βρίσκεται στην «απέξω». Όχι επειδή είναι ο ίδιος άγιος, ή συνειδητοποιημένος, αλλά επειδή δεν έτυχε, δεν μπόρεσε, δεν είχε την ευκαιρία, ίσως γιατί ήταν λίγο περισσότερο ρομαντικός, ίσως πάλι επειδή δεν τόλμησε. Δεν είχε το θάρρος ή το θράσος, σε μια εποχή που δύσκολα διαχωρίζεται το ένα από το άλλο…
Γραμμένα στο διάστημα 2004 -2006 τα οκτώ αυτά διηγήματα «φωτογραφίζουν» με αξιοθαύμαστη ζωντάνια και γλώσσα σχεδόν προφορική, πλευρές και πρόσωπα της σύγχρονης Ελληνικής καθημερινότητας. Μια καθημερινότητα που απουσιάζει από τα περισσότερα έργα της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας, ακόμη και όταν προέρχονται από καταξιωμένους συγγραφείς. Με τις ετερόκλητες παρέες, τους αποτυχημένους γάμους, τις διαψεύσεις των προσδοκιών, την καχυποψία και τη διαφθορά και φυσικά τους απαραίτητους αλλοδαπούς, που είναι πρόθυμοι να εξαργυρώσουν την παραμονή τους προσφέροντας παρηγοριά είτε με τη μορφή εικοσάχρονης Ουκρανέζας, είτε με τη μορφή εραστή από το Κόσσοβο. Μια Ελλάδα σε πολύ-πολιτισμική αφασία, όπου όταν αυτοσχεδιάζει ένας γέροντας λαουτιέρης την …Παπαλάμπραινα, με μια ηλεκτροακουστική Gibson, βγαίνει ένας ήχος απίστευτα σπαρακτικός….
ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΣΑΜΙΧΑΛΗ
Εκδόσεις Οσελότος
Σελ. 117, Τιμή 11,10
