“Μ’ εκείνο το ευδιάκριτο γνώρισμα, που ξεχωρίζει τον έναν άνθρωπο από τον άλλο”|
«Η εξαίσια γυναίκα και τα ψάρια» είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου του Ανδρέα Μήτσου από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Η βασική θεματική των είκοσι διηγημάτων που περιέχονται στο βιβλίο είναι ο έρωτας, που για κάποιο απροσδιόριστο χρονικό διάστημα ακυρώνει τον χρόνο, αναπτερώνει το ανθρώπινο υποκείμενο και φωτίζει τις κρυφές πτυχές του εαυτού μας, με τον πιο παράδοξο τρόπο.
Της Πωλίνας Γουρδέα
Φυσικά, ο οξυδερκής συγγραφέας, μέσα από τις ιστορίες του, μας κρατά ενήμερους για την κυριότερη αιτία θλίψης που ακολουθεί συνήθως τις καταστάσεις έντονου πάθους. Ο Μήτσου υπογραμμίζει με τις λέξεις του πως μία από τις βασικές προϋποθέσεις του έρωτα στα δύο φύλα είναι το να μην υποθέτει το ένα πως έχει το άλλο το ίδιο συναίσθημα, την ίδια ιδέα για τον έρωτα μ’ αυτό. Εκεί έγκειται και το υποδόριο χιούμορ των είκοσι διηγημάτων που απαρτίζουν τη συγκεκριμένη έκδοση.
«Το συνήθιζε από παλιά να απαλλάσεται οριστικά από ό,τι δεν έπαιρνε βελτίωση και της ήταν πια άχρηστο.» (Το Πουλί, σελ. 75)
Η γλώσσα του Μήτσου είναι απαλλαγμένη από παιχνίδια εντυπωσιασμού. Ο συγγραφέας μπορεί και δημιουργεί σάρκινους χαρακτήρες, με ευαισθησία και ευρηματικότητα, που απηχούν συνωμοτική αλληλεγγύη με τον αναγνώστη, ο οποίος θα γυρίσει σίγουρα τη σελίδα για να δει τι γίνεται παρακάτω. Οι ανατροπές, πολλές φορές, γίνονται οι καταλύτες μεταξύ των συναισθηματικών εμπλοκών και των ελπιδοφόρων μηνυμάτων που ο συγγραφέας θέλει να τονίσει. Αυτό αποτελεί ένα ευδιάκριτο γνώρισμα της γραφής του Ανδρέα Μήτσου που ασχολείται στο βιβλίο του με την ανταποδοτική σημασία που έχει ο έρωτας στις ζωές των ανθρώπων, ανεξαρτήτως αίσιου τέλους.
«Λόγια δεν έχω να πω περισσότερα. Το τέλειο, όταν το εξηγεί κανείς, το λερώνει, το χαλάει. Κι ούτε που με νοιάζει ποιος μπορεί να το πιστέψει και ποιος το γελάει.» (Η εξαίσια γυναίκα και τα ψάρια, σελ. 58)
Παρόλο που η πλοκή των ιστοριών στριφογυρίζει σύμφωνα με την εκδοχή του ηττημένου έρωτα, τα γεγονότα παρουσιάζονται ρεαλιστικά και υποδηλώνουν τις ψυχικές καταστάσεις με τον πλέον ευκρινή τρόπο για τον αναγνώστη. Το συναίσθημα ρέει άφθονο, χωρίς όμως να γίνεται λόγος περί αισθηματολογίας. Ο ηλικιωμένος άνδρας που συχνά εμφανίζεται στα διηγήματα του Μήτσου αποθεώνει με τον έρωτά του την εξαίσια γυναίκα, δηλαδή τη μορφή του ερωτισμού που εκφράζει και γεννά το πάθος στις πιο περίπλοκες μορφές του. Συχνά ανερμήνευτο, συνδεδεμένο με τη σαγήνη, το μυστήριο, την παραίτηση, την αμφιβολία και κατά συνέπεια, την άκρως σκοτεινή πλευρά των συναισθημάτων. Το στοιχείο που γοητεύει τον αναγνώστη στο συγκεκριμένο βιβλίο είναι η καίρια σημασία του έρωτα, με όποια μορφή κι αν εμφανιστεί, στις ζωές των ανθρώπων. Ο Μήτσου, ως βαθύς γνώστης της ανθρώπινης ψυχής, τοποθετεί τον έρωτα πάνω από την κοινωνική σύμβαση και την υποκριτική κοινωνία, κάνοντας προφανές το στοιχείο της περιπέτειας του έρωτα που οδηγεί στο πάθος. Κι αφού πρόκειται για πάθος, αναπόφευκτα οι ερωτευμένοι υποφέρουν.
«Έλεος, πρέπει να της πω. Έκανα λάθος που μεγάλωσα τόσο. Μη με φας, θηρίο. Μη με φας, όσο μπορώ ακόμα να θυμάμαι.» (Εικασίες για τα άγρια ζώα, σελ. 82)
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Παράφορα πάθη, λυτρωτικοί φόνοι, ερωτικές απώλειες και ανολοκλήρωτες σχέσεις, εγκλήματα εκ προμελέτης, στιγμές παράκρουσης ή τρέλας, αφοσίωσης ή απιστίας, αναμνήσεις που δεν σβήνουν, ζώα που θυσιάζονται για χάρη μιας γυναίκας, ενοχές και φόβοι που διεγείρουν, επικίνδυνες συνευρέσεις, νεκροί που μιλούν από το τηλέφωνο: στοιχεία μιας αλλόκοτης και παράξενης τοιχογραφίας, μιας μυθοπλασίας διασπασμένης σε διηγήματα. Σε ιστορίες που αναδεικνύουν την επικινδυνότητα της μνήμης όταν αυτή μπερδεύει τι πραγματικά συνέβη και τι θα θέλαμε να έχει συμβεί. Σε όλες ο ίδιος άντρας, ερωτευμένος με μια πολύ μικρότερή του γυναίκα, οδηγείται σε οριακές καταστάσεις και ακραίες συμπεριφορές. Επιρρεπής στα θαύματα του έρωτα και ευάλωτος στα τραύματά του, παρασύρεται κάθε φορά από την έλξη ενός μοιραίου θηλυκού, από τη μόνη ίσως δύναμη που ωθεί το πλοίο της ζωής στη διάρκεια του ταξιδιού του.
ΒΙΟ, Ανδρέας Μήτσου
Κατάγεται από την Αμφιλοχία. Έχει σπουδάσει αγγλική λογοτεχνία, ελληνική φιλολογία και είναι διδάκτωρ Φιλοσοφίας. Υπήρξε μέλος της συντακτικής επιτροπής και υπεύθυνος ύλης του εκπαιδευτικού περιοδικού “Νεοελληνική Παιδεία”, που εκδιδόταν υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας, και μέλος της επιτροπής κρατικών βραβείων του Υπουργείου Πολιτισμού. Έχει δημοσιεύσει κείμενα δοκιμιακού λόγου καθώς και κριτική λογοτεχνίας στις εφημερίδες “Το Βήμα”, “Εξουσία”, “Καθημερινή” και στα περιοδικά “Αντί”, “Ίνδικτος”, “Διαβάζω”, “Ελίτροχος”. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Έχει εκδώσει επτά συλλογές διηγημάτων, τέσσερα μυθιστορήματα και μία νουβέλα. Το μυθιστόρημα του “Τα ανίσχυρα -ψεύδη” του Ορέστη Χαλκιόπουλου τιμήθηκε το 1996 με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος. Η συλλογή διηγημάτων του “Σφήκες” απέσπασε το Βραβείο Γραμμάτων Κώστα Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών το 2002. Το 2007 η νουβέλα του “Ο κύριος Επισκοπάκης” τιμήθηκε με το Βραβείο Αναγνωστών (ΕΚΕΒΙ – ΕΡΤ), ενώ την επόμενη χρονιά διασκευάστηκε για το θέατρο από τον ίδιο τον συγγραφέα και ανέβηκε στο “104 Κέντρο Λόγου και Τέχνης” σε σκηνοθεσία του Στέλιου Μάινα. Έργα του έχουν ανθολογηθεί και μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Εργάζεται ως σχολικός σύμβουλος φιλολόγων στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Αθήνας.
INFO
Η εξαίσια γυναίκα και τα ψάρια
Ανδρέας Μήτσου
Εκδόσεις Καστανιώτη 2014
Σελ. 160, Τιμή € 10,65
