«Κάθε χειμώνα η ζωή θέλει να πεθάνει, μα την ξεγελάω. Για πόσο;»|
Μια ακόμη καλογραμμένη νουβέλα μας χαρίζει ο Δημήτρης Κωνσταντίνου που αναμετράται με τον κόσμο του υπερρεαλιστικού. Η δυστοπική φύση αυτής της λογοτεχνικής προσπάθειας συναντά μια γλώσσα που ρέει μέσα από εικόνες και περιγραφές ενός σύμπαντος με ρευστά όρια στον χωροχρόνο. Η καλαίσθητη αυτή νουβέλα με τον αλληγορικό τίτλο Unabomber, ξυπνά το ενδιαφέρον των αναγνωστών, που έχουν ήδη βομβαρδιστεί από χίλιες παρόμοιες ιστορίες, γιατί χαρακτηρίζεται από γεγονότα που απαρτίζουν το κειμενικό σώμα με ύφος που προξενεί την περιέργεια και την ταύτισή μας με τον ήρωα και τις πράξεις του.
Της Πωλίνας Γουρδέα
«Αν είναι να πεθάνουμε, θα φύγουμε με πράξεις. Σημείωσε την τελευταία φράση από το όνειρο κι έκλεισε βιαστικά το πλαστικό τετράδιο.» (σελ. 53-54)
Επειδή το ανθρώπινο υποκείμενο είναι μια εύθραυστη δομή, που στηρίζεται σε ορισμένα υπόβαθρα, τα οποία συγκροτούν τον ήρωα, ώστε να είναι αυθύπαρκτος μέσα στην πλοκή της ιστορίας, συναντάμε τον Γιούνα να βασανίζεται με την κατάληξη της ζωής και του κόσμου του, που σταδιακά καταρρέει. Ο Κωνσταντίνου κατορθώνει κάτι σημαντικό: εμφανίζει το βίωμα του ήρωα σε συνάρτηση με την κατάρρευση του κόσμου του, και σ’ αυτό είναι απόλυτα συνεπής. Όπως διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο: «Ο ήρωας της νουβέλας ονομάστηκε Unabomber από την κωδική ονομασία που έδωσε το FBI στον ερημίτη τρομοκράτη John Kaczynski, ο οποίος έδρασε μεταξύ 1978-1995 στις ΗΠΑ και παραμένει μέχρι σήμερα φυλακισμένος».
Εξαιρετικά εθιστικό στη νουβέλα Unabomber είναι το στοιχείο της υπαρξιακής αγωνίας που διέπει τον ήρωα σ’ όλες του τις εκφάνσεις. Το έλλογο κομμάτι του ήρωα έρχεται σε σύγκρουση με την αποσάθρωση ενός κόσμου με ημερομηνία λήξης. Αυτά τα σημεία της νουβέλας είναι τα πιο ενδιαφέροντα και ίσως, τα πιο μεστά σε νόημα, αν και δεν λείπει το ταλέντο της συγγραφικής παρατηρητικότητας σε ό,τι σχετίζεται με τις περιγραφές του κόσμου που ο Κωνσταντίνου διαμορφώνει στο βιβλίο του.
«Η καρδιά του Γιούνα σφυροκοπάει κατευθείαν μέσα στο μυαλό και τον αναγκάζει ν’ ανοίξει διάπλατα τα μάτια προς το ταβάνι. Πόνος για το δέντρο που κατέρρευσε μπροστά του, μίσος για το πέλμα του Κιάλλο, ανικανοποίητη οργή για την πραγματικότητα που αρχίζει να του έρχεται στο νου.» (σελ. 52)
Ο Γιούνα παραμένει ένα πλάσμα ασυμφωνίας, που συγκεραννύει εντός του αλληλοσυγκρουόμενα ιδανικά, πράγμα που συνιστά έναν πλούτο κι όχι μια κατάρα. Ένας αιώνιος περισπασμός που του επιβάλλει να αγωνίζεται εναλλάξ σε πολλά μέτωπα, δίχως ανάπαυλα. Εξ ου και Unabomber!
«Κουβαλάω τρεις φορές το βάρος του εαυτού μου. Ασήκωτο. Αγκομαχώ αλλά ευτυχώς δεν σκέφτομαι γιατί κουβαλάω. Είναι καλοκαίρι.» (σελ. 43)
INFO
Unabomber
Δημήτρης Κωνσταντίνου
Εκδόσεις Εξάρχεια 2013
Σελ. 96, Τιμή € 7,00
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Μια δυστοπική νουβέλα που εκτοξεύει θραύσματα αλληγορίας στο χωροχρόνο. Το τέλος και η αρχή της Ύπαρξης, με αφορμή μια παράλογη ιδέα που φύτρωσε σαν αγριόχορτο στο θερμοκήπιο του Πρωτογονισμού:
“… όλα ξεκίνησαν πολύ παλιά, με το Λόγο που γεννήθηκε στα σπήλαια της λαγνείας και ξεφτιλίστηκε στο στόμα μας, διαφημιστικά και συνθήματα. Μετά το Λόγο καμία αληθινή επαφή, όλα μεσολάβηση, λέξεις και γκριμάτσες, μόνο ψέματα και μιμήσεις, για να φτάσουμε ως εδώ. Κάθε πρωί, στο σημείο αυτό, ο Γιούνα βασανιζόταν με την κατάληξη της ζωής και του κόσμου του που διαδραματιζόταν μπροστά του ολοζώντανα στη θεατρική σκηνή του μισοξύπνιου. Την κατάληξη που όλοι γύρω του και πριν απ’ αυτόν είχαν συνηθίσει επί δεκαετίες τόσο πολύ καθώς την έβλεπαν να έρχεται, ώστε ν’ αδιαφορούν πλήρως γι’ αυτήν. Τρέχουν βιαστικά προς το τέλος της κατάληξης με το χαμόγελο της μάσκας στο πρόσωπο και την έγνοια στο μυαλό να προλάβουν ένα πρόγραμμα χωρίς νόημα. Το τέλος ένα φυσικό επακόλουθο χωρίς καμία αξία, λες κι έχει ήδη επιτελεστεί. Ο τρόπος του τέλους είναι το θέμα…”
Ο ήρωας της νουβέλας ονομάστηκε Unabomber από την κωδική ονομασία που έδωσε το FBI στον ερημίτη τρομοκράτη John Kaczynski, ο οποίος έδρασε μεταξύ 1978-1995 στις ΗΠΑ και παραμένει μέχρι σήμερα φυλακισμένος
