Εγκώμια, Δημήτρης Ελευθεράκης

1
1872

«Φιτίλι! Φεύγουμε από τη Χώρα των Τρελών»|

Η πέμπτη ποιητική συλλογή του Δημήτρη Ελευθεράκη

eleftherakis-egkomia-displayφέρει τον τίτλο Εγκώμια (εκδ. Πατάκης) και αποτελεί ένα συναρπαστικό ταξίδι, με πυκνές αναφορές, σε μυθικές και ιστορικές αφηγήσεις. Με γλώσσα που εντυπωσιάζει για την καθαρότητα και το μεταιχμιακό της ύφος, ισορροπεί μεταξύ έμμετρου και ελεύθερου στίχου με αρκετή δεξιοτεχνία. Και όπως μας λέει ο τίτλος Εγκώμια, η συλλογή αυτή είναι το σύνολο των λόγων που επαινούν όλα εκείνα που συνάντησε ο νεαρός ποιητής και αποφάσισε να καταγράψει.

Της Πωλίνας Γουρδέα

«Φιτίλι! Φεύγουμε από τη Χώρα των Τρελών» – /Τι μακελειό ψυχής! Τι μάταιος πόνος!/ Κάτι μέσα σου σκίζει, ουρλιάζει/ κι εγώ θέλω να σκύψω ν’ ασπαστώ/ τα λιοκαμμένα δάχτυλα, την κάθε ρώγα. (ΙΣΤΟΡΙΑ, σελ. 25)

Η προσωπική εμπειρία ενώνεται με τον συλλογικό μύθο σε μια σύνθεση που δεν ξεχωρίζουν οι ραφές της ένωσης και αυτό συγκροτεί σοβαρό λόγο ώστε να θεωρήσουμε τον Δημήτρη Ελευθεράκη έναν εκ των σημαντικότερων εκπροσώπων της νέας γενιάς ποιητών.

«Εδώ στην εξοχή με τις αυτοκρατορικές επαύλεις/ ένας ασήμαντος νεκρός κοιμάται πλάι στους Καίσαρες∙/ δεν του χρειάζονται οι κολακείες, ούτε καν ο χρόνος». (ORBIS ROMANUS, σελ. 10)

Με τη συλλογή του ο Δημήτρης Ελευθεράκης μας ξυπνά το ενδιαφέρον για την ποιητική του γλώσσα. Γίνεται αμέσως εμφανές πως μπορεί να δρασκελίζει αποστάσεις που έχουν αφετηρία τον νόστο του Οδυσσέα και εκτείνονται μέχρι τις πληγές της πιο πρόσφατης ελληνικής ιστορίας. Αναγνωρίζοντάς του λοιπόν, την ικανότητα του κομψού ελιγμού ανάμεσα στις λέξεις, κρατάμε στη μνήμη μας στίχους του που μας χτυπούν σαν καρφιά και μένουν.

«Κ’ ίσως να συλληφθείς επ’ ασωτία,/ κατασκοπεία ή αλητεία/ και να σ’ εκθέσουν στον ιππόδρομο σ’ ένα χρυσό κλουβί/ σαν μελαγχολικό βάρβαρο σκλάβο». (ΤΑΞΙΔΙ, σελ. 14)

Οι ποιητικές φράσεις του Δημήτρη Ελευθεράκη κυκλοφορούν μέσα στον εγκέφαλο του αναγνώστη σαν εστίες στοχασμού. Ενώ διαβάζεις για παρελθόντα ιδανικά, ξαφνικά το «κάτω» κείμενο προβάλλει ολόλαμπρο, θυμίζοντάς σου αλήθειες που θα ‘θελες να έχεις ξεχάσει. Τότε παραδινόμαστε στη ζωντανή γλώσσα της ποίησης και αναγνωρίζουμε την παρουσία της. Η ποίηση του Δημήτρη Ελευθεράκη ομιλεί, όχι για το μακρινό παρελθόν, αλλά για το ποιητικό τώρα.  Έτσι κι αλλιώς είναι το μόνο που έχουμε.

«Πρέπει να πει στην Καλυψώ, την Κίρκη:/ τώρα κοιμάμαι μαζί της. Πρέπει να τη στολίσει/ με το νερό που σκεπάζει την Καλυψώ, την Κίρκη./ Πρέπει να πει στην Πηνελόπη κάποτε κοιμόμουν μαζί τους». (Οδυσσέως γάμοι, σελ. 35)

info@bookbar.gr

           

ΒΙΟ

 Ο Δημήτρης Ελευθεράκης γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα. Ποιήματά του πρωτοδημοσιεύθηκαν το 1998 στο περιοδικό Νέα Εστία. Από το 2001 έως το 2013 εξέδωσε πέντε ποιητικές συλλογές. Επιμελήθηκε τις εκδόσεις των ποιημάτων του Κ. Γ. Καρυωτάκη (2010) και του Κ. Π. Καβάφη (2011) και  δημοσίευσε, μαζί με τους ποιητές Δημήτρη Αγγελή και Σταμάτη Πολενάκη, το βιβλίο Με το περίστροφο του Μαγιακόφσκιμία συζήτηση για την ποίηση (2010).

 

 

 

INFO

egkomia-coverΕγκώμια

Δημήτρης Ελευθεράκης

Εκδόσεις Πατάκη 2013

Σελ. 43 Τιμή € 5,90