Στο παζάρι του σύγχρονου δουλεμπορίου
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΑΝΤΙΤΥΠΑ
Ο καλύτερος τρόπος για να αφηγηθεί κανείς ένα πραγματικό δράμα είναι να μιλήσει γι αυτό απλά και ρεαλιστικά. Οι μελοδραματισμοί το κάνουν φτηνό και οι πολλές αναλύσεις το εξαφανίζουν. 
Την επιλογή της απλής, λιτής και ρεαλιστικής αφήγησης κάνει ο Θανάσης Σκρουμπέλος στο βιβλίο «Η ιστορία της Βέλβετ Παλμ» (Εκδόσεις Τόπος) και παρουσιάζει μια νουβέλα που αφυπνίζει συνειδήσεις, συγκλονιστική, όπως και η ιστορία της.
Της Ελπίδας Πασαμιχάλη
Η Βέλβετ Παλμ είναι μια από τις εκατοντάδες μαύρες γυναίκες που πλημμυρίζουν το βράδυ την οδό Αθηνάς πουλώντας το σώμα τους, και την κοινή τους μοίρα. Είναι μια από εκείνες που συνωστίζονται μπροστά στα αυτοκίνητα και κάνουν τους περισσότερους οδηγούς να ανεβάζουν τα τζάμια, μιλώντας για παρακώλυση της κυκλοφορίας και απουσία της αστυνομίας. Φτηνό ανθρώπινο κρέας για την ικανοποίηση των βασικών ενστίκτων. Η Βέλβετ Παλμ είναι μια από τους «άλλους». Από εκείνους που μπήκαν στην καθημερινότητα μας απρόσκλητοι, αλλά από ανάγκη, σαν κυνηγημένα ζώα, κι εμείς που δεν θέλουμε να ξέρουμε τίποτα περισσότερο γι αυτούς, συνεχίζουμε να τους κυνηγάμε.
Από το Σοφάιατααουν της Νότιας Αφρικής η δεκαπεντάχρονη Βέλβετ, τείνει να ξεχάσει την αστική ζωή που είχε ζήσει εκεί κάποτε και έχει χάσει την αίσθηση του χρόνου και του χώρου, μεταφερόμενη σαν εμπόρευμα σε πόλεις άγνωστες, αιχμάλωτη της φτώχιας, της ανέχειας, θύμα της αυθαιρεσίας της εξουσίας και στο έλεος της εκμετάλλευσης τόσο από τον υπόκοσμο όσο και από πολίτες υπεράνω υποψίας.
Με τη βαρύτητα χρονικού προσωπικής μαρτυρίας, το αφήγημα του Θανάση Σκρουμπέλου δεν ωραιοποιεί ούτε δραματοποιεί τα γεγονότα, ούτε όμως και την ηρωίδα του. Δεν στοχεύει να κερδίσει τη συμπάθεια ή τον οίκτο του αναγνώστη για τη δυστυχία αυτών των πλασμάτων, που σε μια εποχή γενικότερης δυστυχίας, οι κραυγές τους πνίγονται μέσα στο θόρυβο της αγοράς και του αγοραίου. Εκεί που εστιάζει η νουβέλα, κάποιες φορές με ακρίβεια δημοσιογραφικού κειμένου, είναι στις κοινωνικές παραμέτρους της οικονομικής μετανάστευσης και της μιζέριας που τη συνοδεύει. Στην απουσία της πολιτείας, στην απουσία οποιασδήποτε πρόνοιας και στην απουσία στοιχειωδών ατομικών δικαιωμάτων που σε τελική ανάλυση ευθύνονται για την μετατροπή χιλιάδων ανθρώπων σε ανθρώπινα φορτία και τους καταδικάζουν στην απόλυτη εξαθλίωση.
Η «Ιστορία της Βέλβετ Παλμ» δεν είναι ένα ηθικοπλαστικό αφήγημα για την ξενοφοβία, ούτε ακόμη μια έκκληση στην ανθρωπιά μας. Είναι η σκληρή αλλά ρεαλιστική αποτύπωση και καταγραφή ενός νέου φαινομένου, του σύγχρονου δουλεμπορίου. Είναι η καρέ-καρέ αναπαράσταση ενός μαζικού εγκλήματος, παγκόσμιων διαστάσεων, που μοιραία προκαλεί ένα φαύλο κύκλο απόγνωσης, οργής και μίσους. Κάτι σαν προειδοποίηση για τους ανέμους που κάποιοι έσπειραν και τις θύελλες που θα δρέψουμε όλοι…
Την έκδοση της νουβέλας του Θανάση Σκρουμπέλου συνοδεύει επίμετρο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, το οποίο ξεκινά ως εξής:
«Η διακίνηση και εμπορία ανθρώπων αποτελεί σύγχρονη μορφή δουλείας και είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πιο προσοδοφόρα οργανωμένα εγκλήματα σήμερα. Είναι ένα περίπλοκο φαινόμενο, που συνδέεται με πολλούς παράγοντες, όπως η παγκόσμια φτώχεια, οι πόλεμοι και οι συρράξεις, η μεταναστευτική πολιτική, η βία κατά των γυναικών, η πορνεία, η καταναγκαστική εργασία, το εμπόριο οργάνων, το οργανωμένο έγκλημα και η διαφθορά. Πάνω από όλα το trafficking, όπως έχει επικρατήσει διεθνώς ο όρος, αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων των θυμάτων. Τα θύματα είναι άντρες, γυναίκες, παιδιά, αλλά η πλειονότητα των θυμάτων είναι γυναίκες που καταλήγουν στη βιομηχανία του σεξ. Σύμφωνα με εκτιμήσεις και στοιχεία διεθνών οργανισμών, υπάρχουν πάνω από 2 εκατομμύρια θύματα παγκοσμίως. Κι ενώ οι στατιστικές μπορεί να φαίνονται συντριπτικές, κάθε αριθμός αντιπροσωπεύει τη ζωή ενός θύματος».
BIO
Ο Θανάσης Σκρουμπέλος, εκτός από συγγραφέας, είναι γνωστός σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Σπούδασε Καλές Τέχνες (χαρακτική και αγιογραφία) στην Αθήνα και κινηματογράφο στο Λονδίνο (στο London Film School), με υποτροφία της Διεθνούς Αμνηστίας, ως διωκόμενος από τη δικτατορία. Έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος σε αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά, ενώ έχει γράψει σενάρια για την τηλεόραση (Τα παιδιά της Νιόβης του Κώστα Κουτσομύτη) και τον κινηματογράφο (Το πέρασμα, Η Αριάδνη μένει στη Λέρο, Καλή πατρίδα σύντροφε κ.ά). Έχει σκηνοθετήσει ταινίες μεγάλου μήκους (Αλιόσσα, Χαβάη, Ο Τζώνης Κελν, κυρία μου, την ομαδική Νέος Παρθενώνας, και τη σπονδυλωτή Η αυλή με τα σκουπίδια κ.ά.). Ασχολείται επίσης με τη συγγραφή και τη μετάφραση θεατρικών έργων (Χαβάη, Μυστικές φωνές, Γέρμα, Γέλιο στο σκοτάδι κ.ά.). Έχει εκλεγεί αρκετές φορές μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών και είναι από τα ιδρυτικά μέλη της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος. Πιο γνωστά βιβλία του: Ο Αϊ-Γιώργηςτων Γραικών, Οι κόκκινοι φίλοι μου, Τα φίδια στον Κολωνό, Bella Ciao, Μπλε καστόρινα παπούτσια (Τόπος 2007), Ο μπαλτάς και άλλες ιστορίες (Τόπος 2009). Tελευταία του βιβλία: Mαύρος Μακεδών (Τόπος 2010) και Οι κόκκινοι βαρκάρηδες (Τόπος 2011).
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
[…] Η δουλειά γίνεται έτσι. Η πόρτα είναι ενισχυμένη με τσίγκο. Χτυπάει το κουδούνι, ανοίγω, μπαίνει ο πελάτης. Μιλάμε για λίγο. Τα μάτια του καίνε. 
Δεν ξέρει πού να βάλει τα χέρια του. Αν θέλει ποτό παίρνω το μηδέν στο τηλέφωνο και του φέρνει σε δίσκο σφηνάκι η γριά από κάτω. Ο πελάτης πληρώνει έξτρα το ποτό. Εμένα δεν με εμπιστεύονται να ’χω το μπουκάλι στο δωμάτιο. Ούτε να εισπράττω τα χρήματα. Είμαι των εκατό ημερών εγώ. Όχι μόνιμη. Εκατό ημέρες σε αυτό το κωλοδωμάτιο, δέκα με είκοσι πελάτες την ημέρα. Το δωμάτιο είναι ένα σιδερένιο ρούχο που με σφίγγει. Στις εκατό μέρες ξεχρεώνω και μου δίνουν καινούργια χαρτιά με σφραγίδα Σένγκεν. Το μυαλό μου τις προσπερνάει γρήγορα αυτές τις σιδερένιες ημέρες και φτάνει στο τέρμα τους. Πετάω, χάνομαι από δω.
Τώρα ούτε σε ποια πόλη βρίσκομαι δεν ξέρω. Μόνο την οδό βλέπω. Τη δίγλωσση ταμπέλα απ’ το παράθυρό μου «οδός Αισχύλου» στα αγγλικά και στα ελληνικά. Αισχύλο μετέφραζε η μάνα μου. Τραγωδία σε τρεις πράξεις. Στη Σοφάιαταουν, τη δική μου Σοφάιαταουν, ο πατέρας μου ήταν ιδιοκτήτης θεάτρου. Έφερνε Μπρεχτ. Ο πρώτος μαύρος που έφερε Μπρεχτ και ελληνικές τραγωδίες. Η μάνα μου, μαύρη, ντελικάτη γυναίκα, τη θυμάμαι Άννα Πίλινγκ στο Μάνα Κουράγιο, κουράγιο εγώ τώρα. Εξήντα μέρες μένουν ακόμη. Κάθε μέρα ποτίζω το κουκί στη γλάστρα. Το μόνο πράγμα που κατάφερα να κρατήσω από όσα κουβαλούσα επάνω μου, ένα κουκί. Περιμένω να φυτρώσει, δεν το βλέπει ο ήλιος. Η γλάστρα ήταν εκεί, έζεχνε κάτουρα γάτων. Μαλάκωσα το χώμα με το νερό από τη βρύση. Το σκάλισα με τα χέρια να αεριστεί, φύτεψα το κουκί. Περιμένω. […] (σελ 9-10)
INFO
Θανάσης Σκρουμπέλος
Η ιστορία της Βέλβετ Παλμ
Επίμετρο: Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες.
Εκδόσεις Τόπος 2012
Σελ. 152, Τιμή € 9,90
ΠΩΣ ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΕΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΕΝΑ ΑΝΤΙΤΥΠΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
«Η ιστορία της Βέλβετ Παλμ», Θανάσης Σκρουμπέλος, Εκδόσεις Τόπος 2012
- Συμπληρώστε την παρακάτω φόρμα και πατήστε «Αποστολή»
- Ο Διαγωνισμός ισχύει μέχρι 18 Ιουλίου 2012
- Αν είστε κάτοικος εκτός Αθηνών, γράψτε και την ταχυδρομική σας διεύθυνση για να σας σταλεί.
[gravityform id=”4″ name=”Φόρμα Συμμετοχής” ajax=”true”]
- Μετά τη λήξη του διαγωνισμού τα ονόματα των νικητών θα αναρτηθούν στο Book Bar.
- Οι τυχεροί θα παραλάβουν το αντίτυπο τους με την ταυτότητα τους από το Βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων Τόπος, Καλλιδρομίου & Πλαπούτα, τηλ. 210 3221580, καθημερινά, 9-4.
- Δύο τυχεροί θα πάρουν από ένα αντίτυπο του βιβλίου
Καλή τύχη!!!!
- Δεν μπορεί να γίνει αποστολή στο εξωτερικό.
- Παρακαλούμε να συμπληρώνετε τα στοιχεία σας (όνομα –διεύθυνση) με ελληνικούς χαρακτήρες για να αποφεύγονται τα λάθη
