Ένα ποιητικό παζλ από την Ξένια Κακάκη|
Η πρώτη ποιητική συλλογή της Ξένιας Κακάκη
φέρει τον τίτλο Μικροποιημάτων Παζλ (εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα 2012) και μας κλείνει πονηρά το μάτι, αφού υπονοεί πως το να γράφει κανείς ποίηση είναι μια σύνθεση των κομματιών και των εικόνων που καθιστούν εφικτή την πρόσληψη του κόσμου γύρω μας. Ποιήματα – κομμάτια που αναζητούν το ταίρι τους στην προσπάθεια για τη δημιουργία μιας αρμονικής εικόνας.
Της Πωλίνας Γουρδέα
Όπως το μικρό παιδί που παίζει και ξεκινά από το πρώτο κομμάτι για να αποκαλύψει σιγά – σιγά το μυστήριο του παζλ, η Ξένια Κακάκη σε μια εποχή απελπισμού, ανακοινώνει την ανάγκη για παιχνίδι. Η γραφή για εκείνη είναι ένα υποκατάστατο του παιδικού παιχνιδιού του άλλοτε. Καθότι δεν υπάρχει ποίηση παρά του ονείρου και δεν υπάρχει όνειρο παρά του παιδιού, παραθέτω μία άκρως ποιητική εικόνα ονείρου από το ποίημα ΤΟ ΦΥΛΑΧΤΟ (σελ. 30):
“Έχασα στον άνεμο το αγαπημένο μου φυλαχτό. / Το βρήκα χρόνια μετά απαράλλαχτο και πολυταξιδεμένο. / Χρύσιζε όσο τίποτα από τις ψυχές που το είχαν φορέσει”
Στην ποιητική γλώσσα λέμε ότι υπάρχει έμπνευση ή ότι δεν υπάρχει. Όταν δεν υπάρχει, τίποτα δεν μπορεί να μας γιατρέψει από την απουσία της. Σε μια εποχή λοιπόν, όπου η φρίκη είναι παρούσα και μας καλεί να συγκατοικήσουμε μαζί της, ο σκοπός μας δεν είναι να καινοτομήσουμε αλλά να στοχαστούμε σωστά μέσα από το παιχνίδι με τις λέξεις. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί η Ξένια Κακάκη λειτουργεί ως εμπνευσμένη ασπίδα προστασίας, σε μια επεκτεινόμενη αγριότητα, αφού δεν υποδουλώνει τη χαρούμενη δύναμη της επιθυμίας για παιχνίδι που εφευρίσκει τον δικό της αστρικό ουρανό.
“Τόνους αστρικής σκόνης κουβαλάς/ στο πέρασμά σου όλα χάνονται πίσω σου/ χιλιάδες έτη φωτός μακριά από τη Γη/ νεφέλωμα σκόνης νεφέλωμα ισορροπιών/ και στο κέντρο επιθανάτια έκρηξη/ σουπερνόβα μιας παλιάς ζωής/ εσύ η σουπερνόβα μου/ εγώ η αστρική σου σκόνη”.
(ΑΣΤΡΟ ΝΕΤΡΟΝΙΩΝ, σελ. 20)
Τα ποιήματα αυτής της συλλογής μοιάζουν σταλαγματιές ονείρου ενός ανθρώπου που έχει το θάρρος του απελπισμού και τη χαρά της δύναμής του. Μέσα στη σιωπή και στο σάλαγο του κόσμου, η επιθυμία παραμένει η μοναδική ενεργός δύναμη για να βγούμε από τον λαβύρινθο της πραγματικότητας που ξεπουλά σκλάβους τα παιδιά μιας χώρας του καημού. Ποιήματα που απλώνονται στο χαρτί ως αντικατοπτρισμοί του νοήματος αλλά και της ψευδαίσθησης. Η γνώση πάντα ότι ο λαβύρινθος αυτός είναι η ζωή μας και δεν υπάρχει άλλη, μας ωθεί να ανασυγκροτούμε συνεχώς τη δύναμή μας και να μην ξεχνάμε πως η νεότητα έχει τη δύναμη του κύματος.
“Πρόσεξε – μου είπε ανήσυχα – μη γίνεις σαν κι εμένα/ Και δεις ξάφνου να γίνονται/ Τα άσπρα σου φουστάνια λιμνάζοντα νερά/ Τα φυλαχτά που φόραγες άπνοα κοχύλια/ Τα γάργαρα σου νιάτα αλάτι στη γλώσσα του «Ε και;»/ Πρόσεξε – μου είπε ικετευτικά – μη γίνεις σαν κι εμένα/ Νερό ζεστό πειθήνιο στους βράχους της ακροθαλασσιάς./ Γιατί κάποτε ήμουν κύμα”. (ΚΑΠΟΤΕ, σελ. 34)
Κάθε κοινωνία είναι όντως ένας λαβύρινθος και θα είναι πάντα ένας λαβύρινθος: αγώνες δυνάμεων και επιθυμιών, μαίανδροι του ονείρου, αδικίες και μόχθος της πραγματικότητας. Ας βρίσκουμε, λοιπόν, πάντα τη δύναμη να παίζουμε και να μετασχηματίζουμε εικόνες μέσα από την ποίηση ώστε να συνειδητοποιούμε που ανήκουμε και τι επιθυμούμε. Εναπόκειται στον καθένα να κάνει, όπως μπορεί και με όποιους μπορεί, την «έφοδο» στον ουρανό για την κατάληψη του δικού του ονείρου.
“Με ρώτησαν πού ανήκω και με ποιου το μέρος τάσσομαι./ Και τους απάντησα ότι δεν ανήκω/ ούτε σε ομάδες/ ούτε σε κινήματα/ ούτε σε ρεύματα/ ούτε σε κολεκτίβες./ Ανήκω σε κάθε «μου» που έχτιζα μερόνυχτα στον ήλιο./ Και αυτοί δεν μου ξαναμίλησαν”.
(ΑΝΗΚΕΙΝ, σελ. 32)
ΒΙΟ
Η Ξένια Κακάκη γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα. Σπούδασε Ισπανική Γλώσσα και Πολιτισμό στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη Μετάφραση – Μεταφρασεολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μεταφράζει, γράφει, διδάσκει, διατηρεί το blog: www.a-lyr.blogspot.com .
Το “Μικροποιημάτων παζλ” είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή.
INFO
Μικροποιημάτων παζλ , ποίηση
Ξένια Κακάκη
Εκδόσεις Γαβριηλίδης
Σελ. 46, Τιμή € 7,46
