Νίνα Γιαννοπούλου, Το ξέρω λιβάδι μου, το ξέρω

0
2771

Οι φόβοι σου | είναι οι ληστές της ευτυχίας μου | μαμά” |

 Η νέα ποιητική συλλογή της Νίνας Γιαννοπούλου

Lupine Meadow, Dawnφέρει τον τίτλο Το ξέρω, λιβάδι μου, το ξέρω (Εκδόσεις Μελάνι, 2012) και κρύβει μέσα της τον υπαινιγμό για το παθιασμένο τοπίο που θ’ αποτραβηχτεί μια μέρα μαζί με τη θάλασσα. Η φαντασμαγορία του πράσινου κύματος θα μπορέσει τότε να ξαναδημιουργήσει τη μουσική πάνω στα βήματα τον ανθρώπων που πάτησαν ή θα πατήσουν αυτόν τον εδεμικό ψυχικό τόπο. Τα βήματα των ανθρώπων που μας καθόρισαν και χάραξαν μέσα μας την ανάγκη της υπέρβασής τους.

 Της Πωλίνας Γουρδέα

 Οι φόβοι σου | είναι οι ληστές της ευτυχίας μου | μαμά. | Στειλ’ τους φυλακή | κι αγκάλιασέ με. (ΚΡΙΤΙΚΗ, σελ. 27)

 Αυτά τα βήματα πλαισιώνουν επ’ άπειρον το μαγικό λιβάδι που πρέπει να διασχίσουμε για να γυρίσουμε πίσω και να δούμε το βασίλειο μιας σκιάς που ζητά μια γλώσσα για να της μιλήσει. Μέσα από την ποικιλία των ασύλληπτων λουλουδιών που μπορεί να συναντήσει κανείς σε έναν τέτοιο χώρο, οι λέξεις αποκαλύπουν την ανάγκη της ποιήτριας να μιλήσει για το πιο μύχιο στοιχείο που μπορεί να κρύβεται πίσω από τις μαγικές μυρωδιές και τα μοναδικά σχήματα που αναδίδει η ποιητικότητα της έκφρασης.

 Μη δαγκώνεις το παιδί. | Φαρμακώνεται. | Και μετατρέπεται κι αυτό | σε προαποφασισμένο | φίδι. (ΜΗ, σελ. 30)

Αυτή η ποιητική συλλογή λοιπόν, είναι καμωμένη από χίλιες αξεδιάλυτες αόρατες συνδέσεις και στάσεις που βρέθηκαν να συνενώνουν το σύμπαν της γραφής της Νίνας Γιαννοπούλου. Κάθε ποίημα αποτελεί και μιαν ανάσα που παίρνουμε μετά από το λύσιμο ενός κόμπου, ενός γόρδιου δεσμού, για να βγούμε στο φως. Ίσως, περιφρονώντας το τέλος της ίδιας μας της ζωής και ελπίζοντας στο ενδεχόμενο μιας ανάτασης.

Μια απογείωση | – αυτό είναι το ζητούμενο. | Μια οποιαδήποτε απογείωση |- τώρα όμως. | Από τον Άδη στα σύννεφα. | Απ’ την ταφή στην ανάληψη. | Από τις ρίζες στην κορυφή | και στο δεξί φτερό | – του χελιδονιού τελικά. | Τώρα όμως. Τώρα.

(ΣΤΑΣΗ ΜΕΤΡΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ, σελ. 52)

Το λιβάδι είναι αντικείμενο του φυσικού και του υπερφυσικού κόσμου. Εκεί έγκειται και η συγκίνηση να κρατάς και την ίδια στιγμή να νιώθεις να σου ξεφεύγει η ευδαιμονική στιγμή, η στιγμή της ανακάλυψης του προσωπικού σου πόθου. Η γραφή γίνεται τότε προσπάθεια ανάμνησης και ανάστασης αυτού που έχει πια οριστικά χαθεί. Αυτή η στιγμή είναι φανερή στην ποιητική γραφή της Νίνας Γιαννοπούλου, η οποία θα συνεχίζει ν’ ανθεί στο συγγραφικό λιβάδι αυτής της χώρας με την απλότητα του λόγου και την παιδικότητα της σύνθεσης. Τα ποιήματά της αναδημιουργούν ασταμάτητα τη ζωή, το θάνατο και την ανάγκη για ανακάλυψη του πόθου ως μοναδικού κινήτρου ανύψωσης του κόσμου μας.

Η μισή μου ζωή σβήστηκε | κυνικά | μέσα σε σταχτοδοχεία γεμάτα. | Η άλλη μισή αγωνιά | ν’ ανέβει αγκομαχώντας | μαζί με την ανάσα μου | στο ύψος του καπνού.

(ΚΑΠΝΙΣΜΑ, σελ. 53)

info@bookbar.gr

INFO

to-xero-to-livadi-mou-coverTo ξέρω λιβάδι μου το ξέρω

Νίνα Γιαννοπούλου

Εκδόσεις Μελάνι 2013

Σελ. 80 , Τιμή € 12,00