Ραπτόπουλος σε πρώτο ενικό
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Σε μια εποχή που αγωνίζεται να συνέλθει από την πολύμηνη καραντίνα, σε μια κοινωνία δια σωληνωμένη όπου τους πίνακες με τις αυξομειώσεις των χρηματαγορών έχουν διαδεχτεί οι ενδείξεις του οξύμετρου και μόνο ο τίτλος του νέου βιβλίου του Βαγγέλη Ραπτόπουλου φέρνει αχτίδες αισιοδοξίας και προσδοκίες για επιστροφή σε μια υποφερτή και λιγότερο “νοσηρή” κανονικότητα. Είναι επίσης ένας σοβαρός λόγος για να το ξεχωρίσει κανείς ανάμεσα στα βιβλία που κυκλοφόρησαν αυτή την φυλακισμένη σε τέσσερις τοίχους περίοδο και να το ξεφυλλίσει.
Γράφει η Ελπίδα Πασαμιχάλη
Το Ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί (Εκδόσεις Κέδρος) περιλαμβάνει 36 αυτοαναφορικά και αυτοβιογραφικά κείμενα του Βαγγέλη Ραπτόπουλου που θα μπορούσαν να διαβαστούν και ως αυτόνομα άρθρα και μιλούν για την οικογένεια, για τους φίλους, για τα ενδιαφέροντά του και φυσικά για το πάθος της γραφής.
Γραμμένα σε πρώτο πρόσωπο φλερτάρουν με τον προφορικό λόγο και προσφέρουν ένα συναίσθημα οικειότητας από την πρώτη στιγμή. Καθώς μάλιστα χαρακτηρίζονται από σαφή αυτοτέλεια και αυτονομία, δίνουν στον αναγνώστη την ελευθερία επιλογής να τα διαβάσει με όποια σειρά επιθυμεί ο ίδιος.
Σε κάθε περίπτωση ωστόσο ένα είναι σίγουρο. Από τη στιγμή που κάποιος θα διαβάσει το πρώτο, θέλει αμέσως να διαβάσει και το δεύτερο, μετά και το τρίτο και χωρίς να το καταλάβει ξημεροβραδιάζεται για να τελειώσει το βιβλίο. Και …θέλει κι άλλο.
Χαρισματικός αφηγητής και ευφυής συγγραφέας ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος, σε αυτά τα σύντομα κείμενα χειρίζεται τον λόγο με έναν τρόπο άμεσο αλλά και ελλειπτικό, πραγματικά εθιστικό για τους αναγνώστες, που μετατρέπονται σε ακροατές και περιμένουν να «ακούσουν» τη συνέχεια, περιμένουν να ακούσουν κι άλλες ιστορίες.
(Διαβάστε επίσης : Ο άνθρωπος που έκαψε την Ελλάδα – Βαγγέλης Ραπτόπουλος)
‘Ο, τι καλύτερο μου έχει συμβεί
Και ένας από τους σημαντικούς λόγους που τα κείμενα αυτά γίνονται «εθιστικά» είναι αυτό που υποδηλώνει ο τίτλος τους. Δεν είναι μίζερα, δεν είναι γκρινιάρικα, δεν είναι επικριτικά, δεν είναι καταγγελτικά, δεν είναι μουτρωμένα. Είναι «Ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί». Στο κείμενό του με τίτλο «Το ραδιόφωνο» που είναι μια από τις μεγάλες αγάπες του συγγραφέα, σημειώνει: «Αιτίες για να επικρίνω ανθρώπους και συμπεριφορές, και ακόμη πιο πολύ για να γκρινιάζω, υπάρχουν άπειρες, δόξα τω Θεώ. Ιδίως σε μια εποχή τόσο παρακμιακή όσο η δική μας. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο έβαλα ως στόχο μου να κάνω το αντίθετο. Να εγκωμιάζω όποιον και ό,τι μπορώ ή μάλλον, να εντοπίζω και να αναλύω όλα εκείνα για τα οποία αξίζει να αισθάνομαι ευγνώμων και υπόχρεος.» (σελ. 68) Και καθώς ολόκληρη η ανθρωπότητα προσπαθεί να αναρρώσει από την πανδημία, η σκέψη πως «Η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι θλιβερή» καθορίζει τις διαθέσεις μας και ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος με ευαίσθητες κεραίες την εκπέμπει.
(Δείτε επίσης: Λεσβία – Βαγγέλης Ραπτόπουλος)
Με μορφή «κεφαλαίων ζωής», στα τριάντα έξι κείμενα του βιβλίου ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος μιλά για την οικογένεια, για τους γονείς του, για το σπίτι που μεγάλωσε και τα σπίτια που έζησε κατά καιρούς, για τη γυναίκα του την βιβλιοκριτικό Σταυρούλα Παπασπύρου, την κόρη του την Κατερίνα, για τις μεγάλες φιλίες του με προσωπικότητες της πολιτιστικής ζωής όπως ο Μένης Κουμανταρέας, η εκδότρια του Κέδρου Κάτια Λεμπέση και ο σκηνοθέτης Νίκος Παναγιωτόπουλος, η απώλεια των οποίων άφησε βαθύ αποτύπωμα στη ζωή του.
Αναφέρεται σε πολλούς ξένους συγγραφείς που έχει αγαπήσει, από τον Ιούλιο Βέρν και τον Ντοστογιέφσκι, τον Μίλαν Κούντερα και τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, τον Ρέιμοντ Κάρβερ, τον Ουίλιαμ Φόκνερ, τον Τσαρλς Μπουκόβσκι και φυσικά τον πολυαγαπημένο του Στίβεν Κινγκ.
Ο Καζαντζάκης και το μάθημα της Έκθεσης
Μιλά για την προσωπική του σχέση με τον Ηλία Πετρόπουλο αλλά και τη βαθιά λογοτεχνική επίδραση που άσκησε στον ίδιο ο Νίκος Καζαντζάκης, ένας από τους λίγους Έλληνες μυθιστοριογράφους που κατόρθωσε να απευθυνθεί στο διεθνές αναγνωστικό κοινό. «Δεκατεσσάρων, ήξερα τον Καζαντζάκη απέξω κι ανακατωτά και ήθελα να γίνω συγγραφέας. Στο γυμνάσιο έγραφα εκθέσεις σε μια αφόρητη καζαντζακική δημοτική και μισούσα τον Παπαδιαμάντη. Και στα Νέα Ελληνικά, η καλύτερη επίδοσή μου ήταν το δεκατρία. Πίστευα ότι η φιλόλογός μας, η καημένη η κυρία Κοντέση, με αντιπαθούσε επειδή εχθρευόμουν την καθαρεύουσα. Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν υπήρξα ποτέ ιδιαίτερα καλός στο μάθημα της Έκθεσης». (Το παρθενικό ταξίδι, σελ. 42)
Ο νέος είναι ωραίος και ο παλιός …αόρατος
Έχοντας ασχοληθεί για πάνω από μια δεκαπενταετία με τα μαθήματα δημιουργικής γραφής και έχοντας σταθερή επαφή με τους νεότερους λογοτέχνες ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος κάνει κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις. Διαπιστώνει την απουσία της αίσθησης διαδοχής, της «αίσθησης σκυταλοδρομίας» όπως εύστοχα το διατυπώνει, σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές λογοτεχνών, που αντιμετωπίζονται «σαν να είναι αόρατοι».
«Θυμάμαι πόση χαρά έπαιρνα, πόσο ψήλωνα ψυχικά, κάθε φορά που ο Κουμανταρέας, ο Ταχτσής, ο Κοτζιάς, ο Βαλτινός, ο Νόλλας ή ο Βασιλικός, για να αναφέρω απλώς μερικά ονόματα, έλεγαν δημοσίως, ή απλώς σ΄ εμένα τον ίδιο, καλά λόγια για τα γραπτά μου. Ψέματα, μέχρι και τα αρνητικά τους σχόλια με χαροποιούσαν, διότι αποτελούσαν απόδειξη ότι είχαν ασχοληθεί με τη δουλειά μου.»
Σήμερα ωστόσο το λογοτεχνικό «φυτώριο» παρουσιάζει εντελώς διαφορετική συμπεριφορά, όπως παρατηρεί ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος.
«Η αίσθηση σκυταλοδρομίας έχει κάνει φτερά και οι νέοι λογοτέχνες αντιμετωπίζουν τους προηγούμενους σαν να είναι αόρατοι, έχοντας ριχτεί με τα μούτρα στον διαγκωνισμό, στον ανταγωνισμό μεταξύ τους.
Κι έτσι παρατηρεί κανείς αγέλες νέων συγγραφέων, που ορισμένες φορές συγκεντρώνονται γύρω από κάποιες ιστοσελίδες, να αλληλολιβανίζονται και να μη βλέπουν παρά μόνο τον εαυτό τους ή την παρέα τους στον καθρέπτη.
‘Όμως, είτε το αντιλαμβάνονται είτε όχι, η Ιστορία δεν σταματάει σ’ αυτούς και η σκυταλοδρομία δεν καταργείται, όπως δεν καταργούνται και οι φυσικοί νόμοι». (Φωνές βοώντων εν τη ερήμω, σελ. 88)
Η ζωή ως selfie
Σε ένα από τα πρώτα κείμενα του βιβλίου με τον τίτλο «100% Ραπτόπουλος» μια έκφραση που εμπνεύστηκε από τον σκηνοθέτη και προσωπικό του φίλο Νίκο Παναγιωτόπουλο, ο Βαγγέλλης Ραπτόπουλος παραθέτει πολλούς και διάφορους τίτλους που είχαν «υποψηφιότητα» και στη συνέχεια απορρίφθηκαν για το βιβλίο αυτό. Ένας από αυτούς λεγόταν Selfie και μαζί με τον τελικό τίτλο μου φάνηκε πολύ επιτυχής. Άμεσα, λιτά, επιμελώς ατημέλητα, με διακριτικό χιούμορ και χωρίς καθόλου διδακτισμό τα κείμενα του βιβλίου κατορθώνουν να μεταδώσουν την αίσθηση του «στιγμιαίου» και του «στιγμιότυπου» σε μια ολόκληρη ζωή, με πάνω από είκοσι πέντε βιβλία δημοσιευμένα και πάνω από ….εκατό χρόνια μοναξιάς στο γραφείο για να γραφτούν. Η ζωή ως selfie κλείνει με νόημα το μάτι στο παρελθόν και χαμογελάει στο μέλλον.
INFO
Ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί
Βαγγέλης Ραπτόπουλος
Εκδόσεις Κέδρος 2021
Σελ. 168, Τιμή € 10,38
ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΛΗΡΩΣΗΣ
Τα Ονόματα των Τυχερών
Στέλλα Αγούλα, Θεσσαλονίκη
Μάρθα Δ. Βλαχογιάννη, Ναύπακτος
ΠΩΣ ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΕΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΕΝΑ ΑΝΤΙΤΥΠΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί, Βαγγέλης Ραπτόπουλος, Εκδόσεις Κέδρος
ΕΔΩ Συμπληρώστε τη Φόρμα Συμμετοχής
Διαβάστε τους όρους συμμετοχής
- Συμπληρώστε τη Φόρμα Συμμετοχής
- Γράψτε το Ονοματεπώνυμο, την Ταχυδρομική σας διεύθυνση και ένα Κινητό τηλέφωνο επικοινωνίας.
- Αν μένετε στην Αθήνα θα παραλάβετε το αντίτυπό σας από το βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων Κέδρος, Γενναδίου 3, Αθήνα, τηλ: 2103802007
- Αν είστε κάτοικος εκτός Αθηνών θα παραλάβετε το αντίτυπο Ταχυδρομικά.
- Δύο τυχεροί θα πάρουν από ένα αντίτυπο του βιβλίου.
- Δεν μπορεί να γίνει αποστολή στο εξωτερικό.
- Παρακαλούμε να συμπληρώνετε τα στοιχεία σας (όνομα –διεύθυνση) με ελληνικούς χαρακτήρες για να αποφεύγονται τα λάθη.
- Μετά τη λήξη του διαγωνισμού τα ονόματα των νικητών θα αναρτηθούν στο Book Bar.
Καλή Τύχη!!!
