Η ιστορία της τζαζ από την εποχή του Μπίμποπ ως τις μέρες μας
“Αυτός ο μικρός τόμος απευθύνεται κυρίως
σε εκείνους που δεν έχουν εξοικειωθεί αρκετά με την Τζαζ, αφιερώνεται όμως στους Έλληνες λάτρεις της και σε όσους βοήθησαν κατά καιρούς με το έργο τους στην διάδοση και την παρουσίασή της.”με τη λιτή αυτή επεξήγηση ο Γιάννης Λειβαδάς παρουσιάζει στο κοινό ένα νέο και ξεχωριστό βιβλίο. “Roud About Jazz ‘ , Από την εποχή του Μπίμποπ ως τις μέρες μας. Πρόκειται για μια έκδοση που είναι σίγουρο πως θα αγαπήσουν οι έλληνες μουσικόφιλοι και αναμφίβολα ένα θέμα που βιβλιογραφικά, σπάνια έχει συνδεθεί με ελληνικές υπογραφές. Ωστόσο δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι στην προκειμένη περίπτωση η υπογραφή του Γιάννη Λειβαδά είναι από τις πιο ενδεδειγμένες.
Της Ελπίδας Πασαμιχάλη
Αν σύμφωνα με τον “ορισμό” του σπουδαίου συνθέτη και πιανίστα Θελόνιους Μονκ, “Η Τζαζ είναι η ελευθερία” τότε θα λέγαμε πως οι ήχοι και οι ρυθμοί της τζαζ διαπερνούν την ποιητική έκφραση του Γιάννη Λειβαδά και όχι μόνο στα βιβλία του που αναφέρονται άμεσα σε αυτή και σε σπουδαίους εκπροσώπους της. Από το “John Coltrane & 13 Ποιήματα για τη Τζαζ” (Απόπειρα 2007) μέχρι το ποίημα με τίτλο “Charlie Parker” στην συλλογή “Άτη, σκόρπια ποιήματα” (Κέδρος 2010) η τζαζ μοιάζει να είναι ο πιο συγγενής μουσικός απόηχος στα έργα του Λειβαδά.
Ο ίδιος διευκρινίζει τις προθέσεις εξ αρχής και διαλυει τυχόν παρανοήσεις: “Η Τζαζ ήταν εξ αρχής μία πρωτοπορία και δεν θα μπορούσε να υπάρξει άλλη πορεία γι’ αυτήν πέρα από την πλήρη και ακατάπαυστη αισθητική της ανανέωση. Η πορεία της αυτό απέδειξε, και οι ιστορικές της περίοδοι όρισαν αυτές τις ανανεώσεις. Ορισμένοι ελαφρόμυαλοι «λάτρεις της μουσικής» όμως, πιστεύουν πως η Τζαζ είναι ο ήχος μίας εκλεκτικής συνοδείας, ένας υποχθόνιος ελιτισμός, μία «επιμελημένη παρεκτροπή», ή ακόμη κι ένας πολλά υποσχόμενος μποεμισμός. Δεν έχουν έτσι βεβαίως τα πράγματα. Ούτως, δεν θα χρειαστεί σε αυτό το μικρό βιβλίο που είναι αφιερωμένο σ’ αυτήν, να καταπιαστούμε με φαιδρές διερωτήσεις του τύπου, «η Τζαζ είναι νεκρή;», ή αν υπάρχει στην πραγματικότητα ένα κοινό που την στηρίζει και πιστεύει σ’ αυτήν. Και αυτή η στάση είναι συνάμα η διαφυγή της από την καταρράκωση, αλλά και την αποτίμηση της «αντικειμενικής ομοθυμίας» που οδήγησε τον Μπετόβεν στις διαφημίσεις εσωρούχων, τον Μόμπι Ντικ ξεβρασμένο στις αίθουσες διδασκαλιών, και τον Βαν Γκογκ συνώνυμο ενός μπουκέτου με ηλιοτρόπια.”
Το βιβλίο “Round About Jazz” προσφέρει μια συναρπαστική και συγκροτημένη περιήγηση στον κόσμο της τζαζ και στους μουσικούς της. Στην ενότητα “Η ιστορία, τα είδη” παρουσιάζονται τα κυρότερα είδη της τζαζ : Μπίμποπ, Κουλ και Τζαζ της Δυτικής Ακτής, Φρι Τζαζ και η Τζαζ από το 1965 ως τις μέρες μας.
Στην ενότητα “Τα πρόσωπα” παρουσιάζονται τα λαμπερά αστέρια της τζαζ, μια πλειάδα μεγάλων και χαρισματικών μουσικών που άφησαν ισχυρό το αποτυπωμά τους στη μουσική και παραμένουν μέχρι σήμερα αξεπέραστοι. Μια ελεγεία για τον καθένα.
Τσάρλι Πάρκερ – Bird in lotus land, Ντίζι Γκιλέσπι – Dizzy atmosphere, Θελόνιους Μονκ – Blue Monk, Μάιλς Ντέιβις – Milestone, Μαξ Ρόουτς – Drumming man, Λένι Τριστάνο – Transition man, Λι Μόργκαν – A hipster in the limelight, Μπιλ Έβανς – A green dolphin in the street, Ντέξτερ Γκόρντον – Tour de force, Σταν Γκετζ – Stan the man, Τσετ Μπέικερ – A ghost of a chance, Αρτ Πέπερ – Blues up and down, Τσαρλς Μίνγκους – High priest, Τζάκι ΜακΛίν – The Jacknife, Ορνέτ Κόλμαν – Something else!!!, Στιβ Λέισι – The straight-horner, Τζον Κολτρέιν – The black saint, Άλμπερτ Άιλερ – The scream of the holy ghost, Πολ Μπλέι – Out of nowhere, Έρικ Ντόλφι – The giant, Τζο Χέντερσον – Daddy-o-sax, Ντέιβ Χόλαντ – The razor’s edge, Λι Κόνιτζ Subconscious-Lee, Σαμ Ρίβερς – Beaming Sunflower, Σέσιλ Τέιλορ – One step beyond, Έβαν Πάρκερ – Spontaneity or nothing, Πέτερ Μπρότζμαν – The machine gun, Αλεξάντερ Φον Σλίπενμπαχ – The complete combustion, Άντονι Μπράξτον – Setting the pace.
Το βιβλίο ολοκληρώνεται με επίμετρο με το “επίμαχο” θέμα “ Τζαζ και χρήση ουσιών – Riffers & Raffers” και κλείνει με κατατοπιστική δισκογραφία.
INFO
Περισσότερα για τον Γιαννη Λειβαδα΄και το βιβλίο στο ιστολόγιο του
Ο παίζων χάνει και ο πίνων μεθά: Γιάννης Λειβαδάς: ‘Round About Jazz
Σχετικά Θέματα
Γιάννης Λειβαδάς: «Η μοναδική κουλτούρα είναι η ελευθερία», συνέντευξη
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΕΙΒΑΔΑΣ , «ΑΤΗ, ΣΚΟΡΠΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ 2001 -2009», κριτική
Εννοούσα “Κυρία Πασαμιχάλη”
Να είστε καλά.
Καλημέρα σας, Κυρία Παπαμιχάλη.
Καταπλικτική παρουσίαση του βιβλίου του Γιάννη Λειβαδά.
Να είστε καλά.