Ένα νέο βιβλίο και δύο επανεκδόσεις του Ιταλού στοχαστή
Ένα νέο βιβλίο του Ουμπέρτο Έκο και δύο επανεκδόσεις παλαιότερων έργων του, πρόκειται να κυκλοφορήσουν φέτος από τις Εκδόσεις Ψυχογιός.
Το νέο του βιβλίο θα έχει τον τίτλο «Δημιουργώντας τον εχθρό» ενώ τα βιβλία που θα επανεκδοθούν είναι τα γνωστά μυθιστορήματα «Το εκκρεμές του Φουκώ» και το «Μπαουντολίνο».
Της Ελπίδας Πασαμιχάλη
Το «Δημιουργώντας τον εχθρό» είναι μια συλλογή δοκιμίων του κορυφαίου Ιταλού στοχαστή και όπως εξηγεί και ο υπότιτλος, πρόκειται για μια σειρά από «περιστασιακά κείμενα». Δηλαδή κείμενα που ο Ουμπέρτο Έκο έγραψε, είτε επειδή του ζητήθηκε να το κάνει είτε επειδή συμμετείχε σε κάποια συζήτηση ή κάποιο συνέδριο με σχετικό θέμα. Με αυτή την έννοια δεν υπάρχει κάποιος κοινός θεματικός άξονας, υπάρχουν όμως απρόβλεπτα θέματα, μερικά από τα οποία κρύβουν πραγματικά διαμάντια. Καθηγητής σημειωτικής στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια ο Ουμπέρτο Έκο, πέρα των άλλων ιδιοτήτων του, είναι ένα εξαιρετικά διεισδυτικός και πρωτότυπος αναλυτής. Η σκέψη του είναι καινοτόμα, απρόβλεπτη και έχει την ικανότητα να ανοίγει νέους ορίζοντες στον αναγνώστη του ακόμη και όταν πρόκειται για το πιο απλό ζήτημα. Το δοκιμιακό του έργο, εξίσου σημαντικό με το μυθιστορηματικό υπήρξε καθοριστικό στη μελέτη φαινομένων της σύγχρονης ζωής, από τα ΜΜΕ και τον καταναλωτισμό μέχρι την τρομοκρατία.
Στην πρωτότυπη και μερικές φορές αιρετική σκέψη του Έκο οδηγεί και ο τίτλος της συλλογής, αφού σύμφωνα με τον Ιταλό διανοούμενο, ο «Εχθρός» δημιουργείται και εφευρίσκεται κάθε φορά, δαιμονοποιείται και παρουσιάζεται με τρόπο τρομακτικό ώστε να κρατούνται αιχμάλωτοι και να χειραγωγούνται οι λαοί.
Στη νέα αυτή συλλογή κειμένων ο Ουμπέρτο Έκο ασχολείται με μεγάλη ποικιλία θεμάτων. Λογοτεχνικά, ανθρώπινα και πολιτικά. Από τους θησαυρούς των καθεδρικών ναών και την Άννα Κερένια, μέχρι τον Βίκτωρα Ουγκό, την έννοια του Απόλυτου, τη μεμψιμοιρία των ανθρώπων, την ατυχία του Τζόις κατά την εποχή του φασισμού, μέχρι την υπόθεση Wikileaks.
Δύο «μεσαιωνικά» μυθιστορήματα
Μυθιστορήματα τα δύο άλλα βιβλία του Ουμπέτο Έκο που θα επανεκδοθούν.
Το «Εκκρεμές του Φουκώ»
Το «Εκκρεμές του Φουκώ» είναι ένα από τα πιο περίτεχνα και πολύπλοκα μυθιστορήματα του Έκο, που έχει κάποιες ομοιότητες με το «Όνομα του Ρόδου», που κυρίως σχετίζονται με την περίοδο που εκτυλίσσεται, έχει όμως και τεράστιες διαφορές. Το «Εκκρεμές του Φουκώ» υπήρξε από τα πρώτα βιβλία που ασχολήθηκαν με απόκρυφες επιστήμες, μυστικές εταιρείες, κοσμικές συνομωσίες. Κάτι που, με διαφορετικό τρόπο, συμβαίνει και στο καινούργιο βιβλίο του Έκο, «Το κοιμητήριο της Πράγας». Το Εκκρεμές του Φουκώ που πρωτοκυκλοφόρησςε στο εξωτερικό το 1988, ήταν από τα πρώτα βιβλία μιας μυθοπλαστικής τάσης που επικράτησε παγκοσμίως από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 και εμπνεόταν από τους Ναϊτες Ιππότες , τους Ροδόσταυρους, το άγιο Δισκοπότηρο κλπ. Όλη αυτή η μυθοπλασία έφτασε στο αποκορύφωμά της με την περίπτωση Νταν Μπράουν και τον και το διεθνές best seller «Κώδικα ντα Βίντσι». Από τους πρώτους που ασχολήθηκαν με τη σχετική θεματολογία ο Ουμπέρτο Έκο μελετά πολύ σοβαρά όλα αυτά τα θέματα στο «Εκκρεμές του Φουκώ» το οποίο πέρα από τη μυθοπλασία έχει και την αξία ιστορικής μελέτης.
Το «Μπαουντολίνο»
Στην περίοδο του Μεσαίωνα αναφέρεται και το μυθιστόρημα «Μπαουντολίνο» που εκδόθηκε το 2000 και στην Ελλάδα κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2001. Ο Μπαουντολίνο είναι ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου, ένας μικροαπατεώνας, κατεργάρης που έζησε στην περιοχή του Μεράνγκο, εκεί που βρίσκεται και η γενέθλια πόλη του Έκο, η Αλεσάντρια. Το μυθιστόρημα παρουσιάζει τις περιπέτειες του Μπαουντολίνο σε χώρες υπαρκτές αλλά και φανταστικές και αναφέρεται στο λαϊκό κόσμο της εποχής και στη δημώδη γλώσσα. Η αφήγηση γίνεται σε μια ιταλική διάλεκτο του Μεσαίωνα που έχει ανασυνθέσει ο ίδιος ο Έκο. Το βιβλίο είναι εν τέλει ένας οργιαστικός και σατιρικός ύμνος για τη χαρά της ζωής, την αξία της και τη σημασία της ιστορίας. . Όπως λέει ένα βυζαντινός ιστορικός στις σελίδες του βιβλίου: «Δεν υπάρχουν ιστορίες χωρίς νόημα. Είμαι ένας από τουςσ ανθρώπους που μπορούν να βρουν νόημα ακόμα κι εκεί που οι άλλοι δεν το διακρίνουν. Κι έπειτα η ιστορία γίνεται βίβλος των ζωντανών».
Σχετικά Θέματα
ΟΥΜΠΕΡΤΟ ΕΚΟ: «ΤΟ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΠΡΑΓΑΣ»
