Βραβείο στους Χρήστο Αγγελάκο και Λεονάρδο Παδούρα,
“Είμαι ένας κληρονόμος του Ομήρου”
Ο Έλληνας συγγραφέας Χρήστος Αγγελάκος
με το μυθιστόρημα Το δάσος των παιδιών (Μεταίχμιο 2012) και ο Κουβανός Λεονάρδο Παδούρα με το Ο άνθρωπος που αγαπούσε τα σκυλιά (μτφ. Κώστας Αθανασίου, Καστανιώτης, 2011)είναι οι νικητές του Βραβείου Athens Prize for Literature 2012 του περιοδικού (δε)κατα που απονεμήθηκε το Σάββατο 6 Οκτωβρίου στην Εθνική Βιβλιοθήκη.
Το βραβείο που απονέμεται φέτος για έκτη χρονιά βραβεύει ένα ελληνικό και ένα ξένο μυθιστόρημα “που συνδυάζει γλώσσα, ύφος, πλοκή και περιεχόμενο, που συνομιλεί με την εποχή μας και μεταφέρει τον κοινωνικό προβληματισμό, χωρίς να στέκεται απαθές απέναντι στα ερωτήματα της πολιτικής και της Ιστορίας”.
Λεονάρδο Παδούρα “Είμαι ένας δημοκράτης με την ακριβή έννοια του όρου”
«Η σχέση μου με την Ελλάδα είναι βαθιά λογοτεχνική. Πιστεύω πως το πάθος για τη λογοτεχνία που με συνοδεύει εδώ και σαράντα χρόνια το οφείλω, κατά κύριο λόγο, στους Έλληνες πιο κλασικούς από τους κλασικούς, όταν, εκείνες τις ανάλαφρες μέρες που φοιτούσα σε κάποιο λύκειο της Αβάνας, μετέτρεψα την οργή του Αχιλλέα, την επιμονή του Οδυσσέα, τη μοίρα του Οιδίποδα, της Αντιγόνης και της Μήδειας, καθώς και τα καπρίτσια των κατοίκων του Ολύμπου, σε κομμάτι αναπόσπαστο της γνώσης μου για την ανθρώπινη συνθήκη του πολιτισμένου και δυτικού ανθρώπου. Είμαι, επομένως, εξίσου κληρονόμος του Ομήρου, του Ηροδότου, του Σοφοκλή και του Αριστοτέλη όσο και οποιοσδήποτε από τους έλληνες αναγνώστες και κριτικούς στα χέρια των οποίων έφτασε το μυθιστόρημά μου Ο άνθρωπος που αγαπούσε τα σκυλιά και αποφάσισαν να το τιμήσουν με ένα βραβείο που φέρει το όνομα της πόλης του Περικλή και του Παρθενώνα, το όνομα εκείνου του τόπου του κόσμου όπου επινοήθηκε αυτή η θαυμαστή –και σήμερα τόσο ευτελιζόμενη– έννοια που ακόμη αποκαλείται δημοκρατία” υπογράμμισε ο Λεονάδο Παδούρα στο συγκινητικό μήνυμα που έστειλε με αφορμή τη βράβευση και συνέχισε «Εκτός όμως από κληρονόμος μιας λογοτεχνίας, είμαι επίσης κληρονόμος και μιας αντίληψης για την κοινωνία που έγινε πράξη πριν από 25 αιώνες στην πόλη της Αθήνας. Είμαι, νιώθω, ένας δημοκράτης, με την ακριβή έννοια της λέξης. Και το μυθιστόρημά μου, το οποίο σήμερα βραβεύετε, είναι μια κραυγή ενάντια στους ολοκληρωτισμούς και τις τυραννίες, ένα κάλεσμα για δημοκρατία».
Το μήνυμα του Λεονάρδο Παδούρα κατέληγε ως εξής: “Παίρνω αυτό το βραβείο σαν να βρίσκομαι στην αγορά και από μια γωνιά να με παρατηρεί ο Σωκράτης και, για μια φορά στη ζωή του, να μη σκέφτεται να κάνει κάποια ερώτηση για την οποία δεν θα είχα άλλη απάντηση να δώσω παρά να του πω: “Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι ο κόσμος πηγαίνει πολύ άσχημα. Αλλά εγώ είμαι ευτυχισμένος”».Το βραβείο του Λεονάρδο Παδούρα παρέλαβε ο υπεύθυνος της σειράς ξένης λογοτεχνίας των εκδόσεων Καστανιώτη Ανταίος Χρυσοστομίδης.
Το δάσος των παιδιών: Η αφανής όψη της ελληνικής κοινωνίας
Άνθρωποι μοναχικοί, ρομαντικοί, ευάλωτοι, όσο και μοιραίοι, άνθρωποι που έχουν κινηθεί στο περιθώριο της κοινωνικής ορθότητας πρωταγωνιστούν στο Δάσος των παιδιών του Χρήστου Αγγελάκου. Ένα βιβλίο στο οποίο ο ποιητικός λόγος και η ποιητική ματιά έχουν μια ευτυχή συνάντηση με την αφήγηση παραδίδοντας στα χέρια του αναγνωστικού κοινού ένα κείμενο γεμάτο ευαισθησία σε μια άγρια και αδηφάγο εποχή. Ένα κείμενο εναλλακτικό και αυθεντικά λογοτεχνικό, ένα βιβλίο στο οποίο πρωταγωνιστούν οι δευτεραγωνιστές της ζωής, εκείνοι που οικειοθελώς και από επιλογή έχουν αποσυρθεί στο περιθώριο για να διασώσουν την αξιοπρέπεια, την αισθητική και εν τέλει τη ψυχή τους από τα πάσης φύσεως αρπακτικά. Και βέβαια, αναπόφευκτα ζουν και αναπαράγουν τα δικά τους αδιέξοδα. Μια ηλικιωμένη καθηγήτρια που πολιορκείται από την λογικοφανή απληστία των κληρονόμων της, τρία ομοφυλόφιλα αυτοκαταστροφικά ζευγάρια και ένα δάσος που βρίσκεται στο στόχαστρο οικοπεδοφάγων υπεράνω υποψίας είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο ξετυλίγεται η υπόθεση. ΄Στο Δάσος των παιδιών αναδύεται η άλλη όψη της ελληνικής κοινωνίας, εκείνη που εναγωνίως αναζητούμε τον τελευταίο καιρό, με τους ανθρώπους εκείνους που “δεν έκλεψαν”, δεν “έφαγαν” δεν “λαδώθηκαν”, δεν μπήκαν στα γρανάζια μηχανισμών, δεν συμμετείχαν στο μεγάλο φαγοπότι. Με εκείνους που στριμώχτηκαν στι γωνία και πολιορκήθηκαν χωρίς δικαίωση, μάρτυρες σιωπηλοί, παρατηρώντας τους άλλους, τους πιο καπάτσους και πιο πονηρούς, να κυριαρχούν στην “πιάτσα” και στην αρένα και να πετυχαίνουν την ατιμωρησία και την πολυπόθητη άλωση.
Σύμφωνα με το σκεπτικό του περιοδικού (δε)κατα «και τα δύο βιβλία, “προϊόντα ρεαλιστικής μυθοπλασίας, ξεχωρίζουν για τη στιλπνότητα του λόγου, το παιχνίδισμα γλώσσας και εννοιών και το χτίσιμο χαρακτήρων”.
Τα βραβεία απένειμαν οι συγγραφείς Χρύσα Σπυροπούλου και Θεόδωρος Γρηγοριάδης.
ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΣΑΜΙΧΑΛΗ
