Η ποιότητα των κειμένων ενάντια στη λογική της αγοράς
Το Βραβείο Feronia της πόλης Φιάνο στην Ιταλία
απονεμήθηκε στον ποιητή Τίτο Πατρίκιο. Πρόκειται για βραβείο «Ειδικής αναγνώρισης σε ξένο συγγραφέα» που εστιάζει στην ποιότητα των κειμένων και ανεξαρτητοποιείται από τη λογική της αγοράς.
Ο θεσμός του Λογοτεχνικού Βραβείου Feronia της πόλης Φιάνο χρονολογείται από το 1992 και απονέμεται κάθε χρόνο σε έναν ποιητή, σε έναν πεζογράφο, σε έναν μαχητικό κριτικό, σε έναν ξένο συγγραφέα εις αναγνώριση του έργου του και σε έναν «ξανακερδισμένο» συγγραφέα του παρελθόντος.
Οι διοργανωτές χαρακτηρίζουν το βραβείο «αντιβραβείο» και επιδίωξή τους είναι να τιμήσουν την ποιότητα των κειμένων ενάντια στη λογική της αγοράς.
Εκτός από τον Τίτο Πατρίκιο, εφέτος το βραβείο ποίησης έλαβε ο Τζιάν Μπατίστα Νατσάρο, το βραβείο πεζογραφίας ο Αντόνιο Ταμπούκι και το βραβείο κριτικής ο αριστερός Λουτσιάνο Κάνφορα, καταξιωμένος κλασικός φιλόλογος, ιστορικός και δοκιμιογράφος. Ο αργεντινός λογοτέχνης, κριτικός και μεταφραστής Χουάν Ροντόλφο Γουίλκοκ (1919-1978) ήταν ο συγγραφέας τον οποίο ανέσυρε εφέτος από τη λήθη, η κριτική επιτροπή του βραβείου.
Το βραβείο «Ειδικής αναγνώρισης σε ξένο συγγραφέα» έχουν λάβει, μεταξύ άλλων, στο παρελθόν ο Γερμανός Γκίντερ Γκρας (1993) και ο Νοτιοαφρικανός Τζ. Μ. Κουτσί (1996) – μετέπειτα νομπελίστες και οι δύο-, ο Γάλλος Μισέλ Μπιτόρ (1999), ο Αλβανός Ισμαήλ Κανταρέ (2000), ο Κινέζος νομπελίστας Γκάο Σινγκτζιάν (2001) και ο ΠαλαιστίνιοςΜαχμούτ Νταρουίς (2003).
ΒΙΟ
Ο Τίτος Πατρίκιος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928.Το 1946 ολοκλήρωσε τα γυμνασιακά του μαθήματα στο Βαρβάκειο και γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε για κάποια χρόνια ως δικηγόρος. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, στρατευμένος αρχικά στην ΕΠΟΝ και στη συνέχεια στον ΕΛΑΣ. Το 1944 καταδικάστηκε σε θάνατο από συνεργάτες των γερμανών και η εκτέλεσή του ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας εξορίστηκε στη Μακρόνησο (1951-1952) και κατά τη διετία 1952-1953 στον ’η Στράτη, από όπου επέστρεψε στην Αθήνα με άδεια εξορίστου. Από το 1959 ως το 1964 σπούδασε κοινωνιολογία στην Ecole Pratique des Hautes Etudes του Παρισιού και πήρε μέρος σε έρευνες του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας. Επέστρεψε στην Ελλάδα, μετά την επιβολή της δικτατορίας του Παπαδόπουλου όμως, κατέφυγε ξανά στο Παρίσι, όπου πήρε μέρος σε εκδηλώσεις ενάντια στο παράνομο καθεστώς, και εργάστηκε στην έδρα της Unesco στο Παρίσι και στη Fao στη Ρώμη. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1975 και εργάστηκε ως δικηγόρος, κοινωνιολόγος και λογοτεχνικός μεταφραστής. Το 1982 επέστρεψε στη θέση που κατείχε στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών πριν το 1967. Στην Αθήνα εργάστηκε επίσης στο Κέντρο Μαρξιστικών Μελετών. Η πρώτη του εμφάνιση στο χώρο των γραμμάτων πραγματοποιήθηκε το 1943 με τη δημοσίευση ενός ποιήματός του στο περιοδικό Ξεκίνημα της Νιότης, ενώ το 1954 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο Χωματόδρομος. Ιδρυτικό μέλος του περιοδικού Επιθεώρηση Τέχνης από το 1954 δημοσίευσε πολλά άρθρα και κριτικές στις στήλες του, ενώ πολλά δοκίμιά του συμπεριλήφθηκαν σε συγκεντρωτικές εκδόσεις. Ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση (κείμενα των Σταντάλ, Αραγκόν, Μαγιακόφσκι, Νερούντα, Γκόγκολ, Γκαρωντύ, Λούκατς και άλλων) και την πεζογραφία, ενώ τα περισσότερα κοινωνιολογικά έργα του είναι γραμμένα στα γαλλικά. Έργα του μεταφράστηκαν στα γαλλικά, τα φλαμανδικά, τα γερμανικά και τα ολλανδικά. Το 1994 τιμήθηκε με ειδικό κρατικό βραβείο για το σύνολο του έργου του.
Τα βιβλία του
Ποιήματα
Χωματόδρομος, Αθήνα, 1954.
Μαθητεία, Αθήνα, Πρίσμα, 1963.
Προαιρετική Στάση, Αθήνα, Ερμής, 1975, Γνώση, 1981, 1992.
Ποιήματα, Ι. Αθήνα, Θεμέλιο, 1976, 1980, 1990.
Θάλασσα Επαγγελίας, Αθήνα, Θεμέλιο, 1977, 1980, 1985.
Αντιδικίες, Αθήνα, Ύψιλον, 1981, 1983.
Αντικριστοί καθρέφτες, Αθήνα, Στιγμή, 1988, 1991.
Παραμορφώσεις, Αθήνα, Διάττων, 1989.
Μαθητεία ξανά, Αθήνα, Διάττων, 1991.
Η Ηδονή των παρατάσεων, Αθήνα, Διάττων, 1992.Αθήνα, Κέδρος, 1998.
Ποιήματα, Ι, Αθήνα, Κέδρος, 1998.
Ποιήματα, ΙΙ, Αθήνα, Κέδρος, 1998.
Ποιήματα, ΙΙΙ, Αθήνα, Κέδρος, 1998 .
Η αντίσταση των γεγονότων, Αθήνα, Κέδρος, 2000.
Πεζά
Η Συμμορία των δεκατριών, Αθήνα, Διάττων, 1990, Κέδρος, 2000.
Συνεχές Ωράριο, Αθήνα Διάττων, 1993. Αθήνα, Κέδρος 2000.
Στην ίσαλο γραμμή, Αφηγήσεις, Αθήνα, Κέδρος, 1997, 1997, 1999.
Μεταφράσεις που έχει κάνει στα ελληνικά:
Γκέοργκ Λούκατσς: Μελέτες για τον ευρωπαϊκό ρεαλισμό,
Εκδοτικόν Ινστιτούτο Αθηνών, 1957.
Αραγκόν: Μ’ ανοιχτά χαρτιά, Θεμέλιο, 1965, Ηριδανός, 1971.
Encyclopedie de la Pleiade, Ιστορία της Φιλοσοφίας.
19ος αιώνας, οι κοινωνιολόγοι, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τράπεζας, 1978.
Σταντάλ, Αναμνήσεις εγωτισμού, Γνώση, 1983
Μπαλζάκ, Πραγματεία περί των νεωτέρων διεγερτικών, Ολκός, 1993.
Πωλ Βαλερύ, Ο κύριος Τέστ, Ολκός, 1995.
