Όλα εδώ πληρώνονται…..
Γράφει ο Νίκος Μουλίνος
«Δεν είναι δυνατόν! Οι άνθρωποι αυτοί μας κοροϊδεύουν, συνειδητά, απεριόριστα και κατ ‘ επάγγελμα! Και μάλιστα δεν είναι η πρώτη φορά – το ίδιο έργο το έχουν «ανεβάσει» έξι φορές, μέχρι τώρα, σε σκηνοθεσία καρμπόν, ή από κακόγουστο και ατάλαντο σκηνοθέτη, ερασιτέχνες πρωταγωνιστές και σκηνικό ένα αφηρημένο πράμα εμπνευσμένο από την ανακρίβεια και την υπερβολή ή από σκοπιμότητα και υστεροβουλία.
Εγώ, το δηλώνω, και δε φοβάμαι, «έχω άποψη» για το …έργο! Το βρήκαν εύκολο- σε κάθε δόση το ίδιο δίλλημα, ούτε, έστω, ρετουσαρισμένο, λίγο αλλιώτικο, ρε παιδί μου, να μπορείς να πεις ότι κάτι γίνεται! Όχι, επιμένουν μονότονα λες και θέλουν να μας εκδικηθούν! Και πρέπει να πληρώσω , ξανά και ξανά, όλο και περισσότερο κι από κοντά, «επιχειρήματα» – απειλές, και μάλιστα χοντρά, με το μαχαίρι στο λαιμό, έτοιμοι, μέχρι να μας… σφάξουν αν δεν ενδώσουμε και τυχόν δε δώσουμε, και το αποκορύφωμα, βγαίνουν στο γυαλί, και δηλώνουν ότι μας «καταλαβαίνουν» και ότι «πονάνε» αλλά, τι να κάνουν; δεν υπάρχει άλλο παυσίπονο και τα φάρμακα τους , δική τους πατέντας και δοσολογίας που τα …δέχονται και οι ξένοι, μας τα μοστράρουν ως μοναδικά.
Βουνό η κοροϊδία, άμμος της θάλασσας τα ψέματα, θυμίζουν Κρητική μαντινάδα που λέει , «άλλα λογιάζεις, άλλα λες κι άλλα στο νου σου έχεις» – και εγώ να προσθέσω «άλλα κάνετε», με το πρόσχημα , ότι η πατρίδα κινδυνεύει να γίνει Αργεντινή, ενώ αυτοί προσπαθούν να την κάνουν Βουλγαρία! Και δεν ντρέπονται , εδώ που φτάσαν την πατρίδα, κι αντί να πάνε να κρυφτούν, να χαθούν ή να εξαφανιστούν από προσώπου γης, νάτοι πάλι στη τηλεόραση μόνοι τους, από σκοπού αφού δεν αντέχουν την άλλα άποψη ή , γιατί να το «κρύψομε άλλωστε», την αλήθεια, να μου εξηγούνε , ότι με διαλύουν , με εξουθενώνουν, με «στέλνουνε» κανονικά για το καλό μου.
Μας τα πήραν όλα , στο τάκα – τάκα, με συνοπτικές διαδικασίες , χωρίς μια κουβέντα για προοπτική και τι θα γίνει και πως θα γίνει, όλα στον αέρα , όλοι οι εμείς στον αέρα και μόνο οι περιούσιοι… γνωρίζουν και …χαίρονται. Πιο πολύ, όμως, με στεναχωράει που μας πήραν , ετσιθελικά και ύπουλα, τα όνειρα μας. Μια ανάσα μας έμεινε, άνθρωποι μου τώρα, και κάνετε ότι μπορείτε για να μας τη πάρετε, κι αυτή , γιατί δεν πρέπει, εγώ, να είμαι νοικοκύρης πια, όχι πρέπει να γίνω… ανταγωνιστικός και για να γίνει αυτό πρέπει να είμαι ευχαριστημένος που θα μπορώ να τρώγω συσσίτιο, σε λίγο καιρό, αν υπάρχουν κι αυτά στους ιερούς ναούς πριν αναχωρήσω για τις αιώνιες Μονές!
Ή το άλλο ! Κάναμε λάθος! Ακούς εκεί, κάνανε λάθος; Ακούω να λες ! Κι εγώ, το ζώον, γιατί είμαι ζώον, που πίστεψα τα όσα μου έλεγες, όταν μου έλεγες ότι είμαι ο «κυρίαρχος λαός», ρωτάω- τι θα πει λάθος ; Ε ; Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει αυτή τη θεωρία; Κάνεις λάθος εσύ και πρέπει να την πληρώσω εγώ; Αυτό κι αν είναι πατέντα! Αλλά, να ρωτήσω, πως έκανες το λάθος ; Ήσουνα άσχετος; Είσαι κουτός; Ανίκανος ; Εμένα, τίποτα από όλα αυτά δε μου κάθεται, αλλιώς μου μυρίζει ο αέρας, γιατί όπου γουστάρεις , κάνεις …λάθος κι όπου θες αφήνεις καλούμπα! Και τώρα τελευταία το βρήκαμε, μας το «σερβίρετε» ως μετανοούσες Μαγδαληνές, και δήθεν αναγνωρίζετε ότι κάνατε λάθη. Πάρτε το χαμπάρι, δεν κάνατε λάθος , κάνατε λαθάρες, με κεφαλαίο λάμδα! Το λοιπόν, εγώ , άνθρωποι μου τις προάλλες που από λάθος μου τράκαρα το αυτοκίνητο στην πυλωτή, όπως έκανα όπισθεν, πλήρωσα τη ζημιά, τα έσκασα «ντρίγκι – ντρίγκι μάνα μου», που λένε, στο μαγαζί και μάλιστα με τόκο, γιατί πλήρωσα με κάρτα που το επιτόκιο είναι όσο – κοντά είναι – κι ο ΦΠΑ!
Γι αυτό σου λέω, όλο αυτό, ειδικό «σενάριο», καλοστημένο «παραμύθι», όλα στο «δήθεν» γιατί με θεωρείς κοροΐδο, γιατί , αν, όπως λες, έκανες λάθος και μας πήρες στο λαιμό σου ή πας σπίτι σου ή αν είσαι Ιάπωνας κάνεις χαρακίρι – αλλά εσύ δεν είσαι Ιάπωνας, είσαι Έλληνας και μένεις ζητώντας μου να μακροημερεύσεις στη καρέκλα Είναι, όμως , και το άλλο: Λάθος σημαίνει ζημιά, κι όσο πιο μεγάλο το λάθος τόσο μεγαλύτερη η ζημιά και ποιος θα τη πληρώσει; Εσύ ; Όχι βέβαια , οι άλλοι…. Και τι θα γίνει με αυτό το ρημάδι το κράτος που το καταντήσατε ζήτουλα, που του χαλάσατε το όνομα και επιτρέψατε, στους απανταχού της γης να μας κοροϊδεύουν, που του βάλατε επιστάτες και το κάνατε …ρόμπα;
Το ξέρω , έχετε έτοιμη την απάντηση – «αναλαμβάνουμε την πολιτική ευθύνη!»
Και δε μου λέτε τι είναι η πολιτική ευθύνη ; Ε; τρώγεται; Όχι βέβαια! Να σου πω εγώ , όμως, τι είναι η πολιτική ευθύνη, ή , το πολιτικό κόστος κι άλλες μπαρούφες: τα «κερατιάτικα» σε μένα ! Πληρώστε γιατί χανόμαστε , τι ωραίο, τι απλό, τι μεγάλο, που λέει κι ο ποιητής!
Για όλα έχετε τις απαντήσεις και μοστράρετε, άκου να δεις τώρα και για… Σωτήρες! Είχα ένα φίλο, αυτός τη γλύτωσε, έχει πεθάνει, το λοιπόν πήγε σε κάποιο γιατρό να του βγάλει τις αμυγδαλές κι εκείνος, κόντεψε να τον στείλει. Αλλά τη γλύτωσε ο Νώντας κι όταν χρειάστηκε εγχείρηση στη χολή, πήγε σε άλλο χειρούργο, γιατί δεν εμπιστευόντανε τον πρώτο. Σωστό; Σωστό βέβαια!
Και , τώρα ρωτάω, πώς να πληρώσω, όλα αυτά ; Κάτσατε να κάνετε ένα απλό λογαριασμό; Αυτά δε φτάνουν να φάμε και να πληρώσουμε και τίποτε κάρτες να μη μας κόψουνε τη πίστωση οι τράπεζες.
Θέλω, όμως, να ξέρεις κάτι, να ξέρετε κάτι όλοι σας, εγώ και ο κάθε «εγώ» δεν είναι κοροΐδο! Ο Μπάμπης δεν είναι ούτε άσχετος, ούτε χαζός και ξέρει τι πρέπει να κάνει άμα έρθει η ώρα, και θα το κάνει! Γιατί ο τροχός γυρίζει, έτσι; Το ξέρεις και το φοβάσαι, κι ο λόγος μου δεν είναι σαν το δικό σου.
Και κλείνω, με κάτι ακόμα. Δεν ξέρω αν θα πληρώσω ή δεν θα πληρώσω, ένα είναι το σίγουρο, και είναι κανόνας της ζωής. Όλα εδώ …πληρώνονται! Καληνύχτα κι… ευχαριστώ για τη φιλοξενία και την ευκαιρία που μου έδωσε το κανάλι σας απόψε να μιλήσω!»
Κι ο Μπάμπης , που, όλη αυτή την ώρα… σουλατσάρει, μόνος και σιωπηλός, στη βεράντα του σπιτιού του, αφήνει όσο αέρα έχει στο στήθος του, ανασαίνει βαθειά, ανάβει τσιγάρο και χαμογελάει ευχαριστημένος που θα τα έλεγε ,έτσι και χειρότερα, σε αυτούς τους κυρίους, αν είχε βγει στη… τηλεόραση! Αν λέμε…
Επιμέλεια κειμένου, εικονογράφηση: Ελπίδα Πασαμιχάλη
