Από την κάθαρση στην …πλήρη εξαφάνιση |
Ένα έγκλημα δι ασήμαντον αφορμή|
Μετά από 19 χρόνια λειτουργίας γράφονται οι τίτλοι τέλους για το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) με απόφαση του αναπληρωτή υπουργού Πολιτισμού Κώστα Τζαβάρα.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του ΑΜΠΕ, που δόθηκαν χθες στη δημοσιότητα, η ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού οδηγήθηκε σε αυτήν την απόφαση με το σκεπτικό ότι ο επί 19 χρόνια φορέας του έφτασε πλέον σε σημείο, που δεν επιτύγχανε τον στόχο του, και επίσης, ότι «δεν υπάρχει πλέον η δυνατότητα να διασπάται η κρατική δράση σε δημόσια νομικά πρόσωπα και σε αυτόνομους θύλακες λήψης αποφάσεων, που μάλλον σύγχυση προκαλούν».
Για όσους είχαν παρακολουθήσει την υπόθεση της καρατόμησης του Δ.Σ. του ΕΚΕΒΙ η οποία ζητήθηκε από τον υφυπουργό Πολιτισμού κ. Κώστα Τζαβάρα λίγο πριν τις γιορτές, και με αφορμή τις παρατυπίες που είχαν καταγγελθεί στο πρόγραμμα Φιλαναγνωσίας, αυτή η τελική πράξη της κατάργησης του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου ήταν λίγο ως πολύ αναμενόμενη, παραπέμποντας σε ένα ακόμη χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου.
Της Ελπίδας Πασαμιχάλη
Και αν οι παρατυπίες που εντοπίστηκαν στο πρόγραμμα Φιλαναγνωσίας ήταν ένα ζήτημα που ασφαλώς χρειαζόταν διερεύνηση και απόδοση ευθυνών με στόχο την αποκατάσταση της ευνομης λειτουργίας του οργανισμού, την ίδια στιγμή η σχεδόν ακαριαία και “σαν έτοιμη από καιρό” απόφαση για κατάργηση του ΕΚΕΒΙ, εκ των πραγμάτων προκαλεί εύλογες σκέψεις για τους πραγματικούς στόχους αυτής της “κάθαρσης”. Πολύ περισσότερο καθώς όλοι γνωρίζουμε ότι οι “καιροί είναι πονηροί” και η οικονομική κρίση έχει επιβάλλει την πολιτική των δημοσιονομικών περικοπών σε όλους τους τομείς. Και αυτές είναι διαπιστώσεις που δεν έχουν καμία σχέση με τη συμπάθεια ή την αντιπάθεια που είχαν προκαλέσει κάποια πρόσωπα, αλλά σχετίζονται με την ίδια την λειτουργία των θεσμών και πως την αντιλαμβάνεται η ελληνική πολιτεία. Αν δηλαδή τελικά, εν ονόματι της κάθαρσης εφαρμόζουμε την πλήρη …εξαφάνιση κατά το δοκούν.
Ακούγοντας κανείς καθημερινά το όργιο σκανδάλων που αποκαλύπτονται και δυστυχώς μένουν ατιμώρητα, σε μια σειρά από οργανισμούς, και μάλιστα εξαιρετικά νευραλγικούς για το κοινωνικό σύνολο (υγεία, ασφάλιση κλπ) αντιλαμβάνεται ότι το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου ούτε το πιο σπάταλο ούτε το πιο διεφθαρμένο ήταν. Και μάλιστα τόσο ώστε να απαιτείται η κατάργησή του με συνοπτικές διαδικασίες. Η απόφαση αυτή, που παραπέμπει σε αυθαιρεσία, οδηγεί σε άλλους δυσάρεστους και καθόλου αθώους συνειρμούς. Αποδεικνύει επίσης ότι η έννοια του ελέγχου και της διαφάνειας των θεσμών, με στόχο την καλύτερη και πιο εύρρυθμη λειτουργία τους για το κοινωνικό όφελος, είναι τελικά έξω από τη λογική του πολιτικού προσωπικού της χώρας, σε βαθμό που η αναφορά ακόμη και σε υπαρκτά σκάνδαλα να λειτουργεί προσχηματικά. Με στόχο να κινηθούν άλλου είδους διαδικασίες και στενόμυαλα συμφέροντα. Για τις παρατυπίες που υπήρξαν στο πρόγραμμα Φιλαναγνωσίας, ασφαλώς και έπρεπε να αποδοθούν ευθύνες. Όμως το να οδηγήσει το ζήτημα αυτό στην ακύρωση του προγράμματος Φιλαναγνωσίας και ακόμη χειρότερα στην κατάργηση ολόκληρου του Εθνικού Κέντου Βιβλίου, αυτό ακόμη και για τον πιο αδαή, είναι ένα σκάνδαλο μείζονος σημασίας και κυριολεκτικά ένα έγκλημα δι ασήμαντο αφορμή! Ίσως το μεγαλύτερο αμάρτημα του ΕΚΕΒΙ είναι το γεγονός ότι ήταν ένας μάλλον “εύκολος στόχος” αφού προφανώς εκτιμήθηκε ότι το πολιτικό κόστος από την κατάργησή του θα ήταν σχετικά μικρό. Παρόλα αυτά η απόφαση αυτή δεν παύει να αποτελεί ένα σοβαρό κτύπημα για τον κόσμο του ελληνικού βιβλίου και το κύρος του, σε μια από τις πιο δύσκολες στιγμές του.
Όπως έγινε γνωστό η κρατική πολιτική για το βιβλίο θα ασκείται από τώρα και στο εξής από τη σχετική διεύθυνση του υπουργείου Πολιτισμού (Διεύθυνση Γραμμάτων), ενώ, κατά τις ίδιες πληροφορίες, δεν υπάρχει η πολιτική βούληση για απόλυση εργαζομένου. Αναζητείται μάλιστα η νομοθετική ρύθμιση, προκειμένου οι εργαζόμενοι στο ΕΚΕΒΙ να συνεχίσουν να εργάζονται με την ίδια σχέση εργασίας (π.χ. συμβάσεις αορίστου χρόνου) και να γίνει απορρόφησή τους από άλλους οργανισμούς. Οι ίδιες πληροφορίες θέλουν να έχουν ληφθεί πρόνοιες για το επίμαχο πρόγραμμα «Φιλαναγνωσία», που είχε προκαλέσει την απομάκρυνση της διευθύντριας του ΕΚΕΒΙ, Κατρίν Βελλισάρη, και του προέδρου του φορέα, Θανάση Βαλτινού. Ευχόμαστε ανάλογη “πρόνοια να ληφθεί” και για τις άλλες θετικές δράσεις που έγιναν με πρωτοβουλία του ΕΚΕΒΙ όπως ήταν ο πολύ σημαντικός κόμβος της ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ, η Διεθνής ‘Εκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης, οι Λέσχες Ανάγνωσης, το αρχείο με τους Έλληνες συγγραφείς, η χαρτογράφηση του χώρου του βιβλίου, οι έρευνες, η προβολή του ελληνικού βιβλίου στο εξωτερικό, οι πολιτιστικές του δράσεις κ.ά.
Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) ιδρύθηκε το 1994 από το υπουργείο Πολιτισμού ως νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, με σκοπό την εφαρμογή της εθνικής πολιτικής για την προώθηση του βιβλίου.
Σύμφωνα με τον ιδρυτικό του νόμο, το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) είχε ως στόχο τον καθορισμό, τον σχεδιασμό και την εφαρμογή της εθνικής πολιτικής για την προώθηση του βιβλίου και της ανάγνωσης και ως προτεραιότητες την ενίσχυση της ανάγνωσης στην Ελλάδα, την προβολή και προώθηση του ελληνικού βιβλίου στο εξωτερικό και την καταγραφή των φαινομένων του χώρου (Παρατηρητήριο του Βιβλίου).
Σχετικά Θέματα
- Την παραίτηση του Δ.Σ. του ΕΚΕΒΙ ζήτησε ο υφυπουργός Πολιτισμού
- Το ΕΚΕΒΙ παραιτείται και καλεί σε απολογία τον υφυπουργό
- Αυστηρή απάντηση της Εταιρείας Συγγραφέων στον Κώστα Τζαβάρα
- Αλυσιδωτές αντιδράσεις για τον “αποκεφαλισμό” του ΕΚΕΒΙ
- Λακωνική και αυστηρή η απάντηση του Κ. Τζαβάρα
