Νεάπολη Λακωνίας, Παραμονή Χριστουγέννων 1955
Της Ελένης Σαραντίτη
Το κύμα είχε κουκουλώσει μάντρες και φυτά, αυλές και ζωντανά. Όλοι έστρεφαν τα μάτια κατά τον Κάβο-Μαλιά από όπου θα ξεπρόβαλλε το πλοίο της γραμμής. Βράδιαζε…
Στο σπίτι μας η ατμόσφαιρα ήταν γιορτινή. Ευλογημένη ατμόσφαιρα. Συν τη χαρά ότι είχαμε κοντά τον πατέρα μας που τότε δεν ταξίδευε. Εκείνη την ημέρα, ανήσυχος με τον καιρό, είχε στηθεί στο λιμάνι. Τα παιδιά είχαν τελειώσει με τα κάλαντα νωρίς και το μόνο που ακουγόταν στη γειτονιά ήταν το χαβανόχερο. Ήχος χαρμόσυνος. Νύχτα προχωρημένη ακούστηκε η σειρήνα του βαποριού. Ανήσυχη. Φαίνεται το καράβι προσπαθούσε να ποδίσει και δυσκολευόταν. Αργότερα ταραχτήκαμε όταν ακούσαμε την αγωνιώδη φωνή του πατέρα:
«Σπυριδούλα, άνοιξε! Ελάτε. Για το Θεό!»
Έβρεχε κρουνηδόν, η θάλασσα μούγκριζε και ο πατέρας βαστούσε από τους ώμους ένα νεαρό φοβισμένο αντρόγυνο. Δεν υπήρχε ούτε τρύπα στο ξενοδοχείο. Διανυκτερεύουν οι Τσιριγώτες μέχρι να καλοσυνέψει.
«Μαρία τ’ όνομα της κοπέλας, Τεοντόρ του άντρα. Ρουμάνοι. Καλαθάδες.Μόνο κάντε γρήγορα! Το κορίτσι όπου να ‘ναι γεννάει. Σπυριδούλα, ετοίμασε το κρεβάτι κι εσύ, μάνα, τα πρέποντα. Εγώ πάω για τη μαμή».
Στο κρεβάτι των γονιών μου γεννήθηκε το ξένο κοριτσάκι. Εύκολα σαν να το είχε η μάνα αγκαλιά και το απόθεσε στην ασφάλεια και στη ζέστα.
Όταν με άφησαν να τις δω, έλαμπε το μελαχρινό πρόσωπο της Μαρίας, ενώ το μωρό ήταν σαν ανθός. Ο άγνωστος πατέρας έκλαιγε. Η γιαγιά έψαλε “Ευφραίνου, Βηθλεέμ, Ευφραθά” κι εγώ ακούμπησα την κούκλα μου, τη Ρόζα, δίπλα στη μάνα που είχε πάρει αγκαλιά το νεογέννητο. Μόλις ακούστηκαν οι καμπάνες είπα πως θα πετάξω!. Καλά Χριστούγεννα.
*Το αφήγημα της Ελένης Σαραντίτη «Η άλλη ευλογημένη Γέννηση» δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», http://www.enet.gr/ σε επιμέλεια του Γιώργου Κιούση.
Ενημερωθείτε για τις εξελίξεις στο θέμα της «Ελευθεροτυπίας» στο blog του εκπροσώπου των εργαζομένων http://ekprosoposeleftherotypias.blogspot.com/
