O Μπάμπης και ο ….Πυθίας
Γράφει ο Νίκος Μουλίνος
Μιλάει λίγο. Μιλάει βαριά. Αποφεύγει τους πολλούς σχολιασμούς κι αποφαίνεται ως Πυθία. Ακούει που μιλάνε, με τις ώρες, αφού διαθέτει υπομονή… Κορίνθου – Πατρών. Ύφος ανθρώπου του πνεύματος – που επιβεβαιώνεται από το ακατάστατο της αραιής κόμης του. Σπάνια χαμογελάει και το παλεύει στα όρια του… κατσούφη. ‘Έχει, όμως, άψογο στήσιμο, με γούστο, επινοητικότητα και φαντασία. Κινήσεις αργές και με μέτρο, εξασφαλίζοντας , με απαιτήσεις, την απαραίτητη σοβαρότητα και το αναγκαίο κύρος. Κρατάει κομπολόι, λεπτό, ασημένιο – γνήσιο κι όχι απομίμησης – που το κινεί αραιά, αλλά με ζήλο, και που κάνει, κάθε φορά, ένα χλιαρό κι άνοστο τσακ – τσουκ και σπάει νεύρα.
Αυτός είναι ο κολλητός του Μπάμπη., από χρόνια. Μια άλλη φορά θα πούμε πως και που γνωριστήκανε.
Είναι από ώρα μαζί, τούτο το απριλιάτικο απόγιομα – πίνουνε καφέ και σχολιάζουν.
– Μπάμπη συντονίσου !
Ο Μπάμπης μένει… μόνος με το πρόβλημα κι αναρωτιέται «Τι να ήθελα να πει ο …Πυθίας – το παρατσούκλι του άλλου – γιατί, ότι κάτι ήθελε να πει, είναι σίγουρο, αλλά τι ; » Παραγγέλλει ένα δεύτερο καφέ, αυτή τη φορά του… προβληματισμού, χωρίς …ζάχαρη κι αρχίζει τις εκδοχές. Για να του πει , λέει , να συντονιστεί, ίσως κατάλαβε ότι τον βρήκε ασυντόνιστο. «Είμαι ;» και Μπάμπης ρωτάει και Μπάμπης απαντάει. Όμως…δεν του κάθεται καλά και βάζει τα πράγματα σε νέα βάση. « Λες να είμαι εκτός κοινωνίας και δεν το ξέρω ; Λες να με βλέπει στατικό και βολεμένο ;
Πίνει γουλιά καφέ , το βλέμμα ολόγυρα, κάνει στάση στη ξανθιά του διπλανού τραπεζιού κι επανέρχεται με …άποψη. « Ίσως, φταίει, που του είπα ότι είμαι πολύ συντονισμένος στην τηλεόραση!» και… αυτοβαθμολογείται με μηδέν!
Και το πάει λίγο παρακάτω το θέμα. « Να συντονιστώ, δε λέω όχι ρε παιδί μου, εντάξει, αλλά με ποιόν ; Όταν γίνονται δημοσκοπήσεις ο κόσμος συντονίζεται στον Kανένα. Και συμβαίνει καιρό τώρα! Δηλαδή να πάω με τον Kανένα; Γίνεται ; Εγώ νομίζω πως δεν γίνεται ! Να κάνω δικό μου κόμμα; Μπορώ ; Σε ρωτάω να μου το κάνεις ψηλά , κατάλαβες ; »
Και στήνει αυτί ο Μπάμπης σε όσα θα του έλεγε, πιθανόν, ο …Πυθίας. «Οι άνθρωποι Μπάμπη, χρειάζονται σημεία αναφοράς. Πρότυπα! Αυτό είναι κι άμα το ξέρεις συντονίζεσαι πάνω του κι όλα καλά κι όλα ανθηρά , κατά πως έλεγε κι ο Βουτσάς σε μια παλιά ελληνική ταινία. Βρίσκεις τους μεγακύκλους , τη συχνότητα, Μπάμπη, όπως, γίνεται στο ραδιόφωνο ή με τα κανάλια στη τηλεόραση. Θα μου πεις , να σου πω το μήκος κύματος κι εσύ αμέσως, μέσα. Πας καλά Μπάμπη; Πρέπει να το βρεις από μόνος σου! Ψάξε Μπάμπη, ψάξε!….
Ο Μπάμπης εξακολουθεί παρόλα αυτά να νοιώθει περίεργα! Βλέπεις, δεν μπορεί να βρει τι ακριβώς εννοούσε ο άλλος, και καίγεται, όπως η… κυβέρνηση, αργά, αλλά σταθερά. Πίνει μια νέα γουλιά καφέ, σταματάει το βλέμμα του στα καλοδουλεμένα εμφανή σημεία της ξανθιάς, που το έχει δει κάτι από έμπνευση, κι ενώ, ετοιμάζεται να πάρει τηλέφωνο, ακούγονται οι καμπάνες του Αγίου Νικολάου και μπαίνει σε νέες εκδοχές.
« Μήπως ήθελε να μου πει να προσέξω τις αμαρτίες μου ; Γιατί αμαρτίες έχω! Όλοι έχουμε, κι ‘ έρχεται και Πάσχα! Λες να ήθελε να μου πει πως πρέπει να κάνω πιο «συντονισμένη» ζωή ; Το Πάσχα είναι μεγάλη αφορμή να σκεφτείς. Ανάσταση σου λέει, αλλά τι Ανάσταση ; Τι είναι η Ανάσταση ; Έχει ένα συμβολικό χαραχτήρα, δεν είναι κόκκινα αυγά και κοκορέτσι κι αρνί στη σούβλα και τσάμικα και τσιφτετέλια, είναι κάτι πιο βαθύ , που συνδέεται με το ουσιαστικά νόημα της ζωής, το μεταφυσικό θέμα, κι ότι πρέπει να… «συντονιστώ», σε αυτό, κομματάκι γιατί, ίσως να κατάλαβε πως έχω ακουμπήσει στην οδό της αμαρτίας και της ενοχής.»
Πίνει την τελευταία γουλιά καφέ, κοιτάζει παρατεταμένα τη ξανθιά,, τον κοιτάζει κι εκείνη που κάνει και το πρώτο βήμα, του χαμογελάει κι ο Μπάμπης, αυτόματα ξεσυντονίζεται από τα συντονοζητούμενα κι αρχίζει να συντονίζεται στα προβλεπόμενα και μελλούμενα σε μήκος κύματος απόλαυσης.
Βλέπεις, τις προτεραιότητες μας , δεν τις καθορίζει πάντα ή μόνον η λογική , λειτουργεί και το …συναίσθημα! Ω, γλυκύ μου έαρ!……
Επιμέλεια κειμένου, εικονογράφηση: Ελπίδα Πασαμιχάλη
