Ο γύρος του κόσμου με ένα ποδήλατο
Μια υπέροχη περιπέτεια, μια ωραία …τρέλα!
«Ήμουν σε μια ευτυχισμένη σχέση, είχα μια καλή δουλειά να με περιμένει, είχα όλους του φίλους και τους συγγενείς μου στην Αγγλία. […] Το να υπερνικήσω όλους τους δαίμονες στο μυαλό μου, να ανέβω στο ποδήλατο και να απομακρυνθώ από το σπίτι μου, ήταν το δυσκολότερο πράγμα που είχα κάνει ποτέ.» Αυτά δηλώνει ο Βρετανός Alastair Humphreys, που μέσα σε τέσσερα χρόνια έκανε το γύρο του κόσμου με ένα ποδήλατο! Αγγλία, Ευρώπη, Αφρική, πέρασμα του Ατλαντικού με ιστιοπλοϊκό, Νότια Αμερική, Βόρεια Αμερική, Ρωσία, Ιαπωνία, Κίνα και επιστροφή στην Αγγλία. Σύνολο 46.000 μίλια, που του χάρισαν τον τιμητικό τίτλο του «μεγαλύτερου περιηγητή του αιώνα μας» από τον πολυβραβευμένο ρέκορντμαν Sir Ranulph Fiennes.
Συνέντευξη στην Ελπίδα Πασαμιχάλη
Χρειάζεται πολύ θάρρος, πολλή τόλμη και μια ωραία …τρέλα για να πάρει κανείς αυτή τη γενναία απόφαση! Και ίσως το μεγαλύτερο κέρδος για τον ριψοκίνδυνο Βρετανό, δεν ήταν όλοι οι τίτλοι που κέρδισε, αλλά η φιλοσοφία ζωής που απέκτησε. Μια φιλοσοφία που βρίσκεται στην αντίπερα όχθη της κοινής λογικής, της σιγουριάς, και εν τέλει της ασφάλειας, που αποτελεί την κυρίαρχη «ιδεολογία» της εποχής μας. Για τον 33χρονο Alastair το νόημα της ζωής δεν είναι η ασφάλεια και η σιγουριά, αλλά η περιπέτεια!
Την άποψη αυτή εκφράζει στο μικρό και καλαίσθητο βιβλίο-λεύκωμα που έχει εκδώσει, με τίτλο «Ζήσε το όνειρό σου» [Εκδόσεις Διόπτρα].
Η ζωή είναι γεμάτη προκλήσεις και η φιλοσοφία του Alastair δεν αφορά μόνο τους ποδηλάτες! Αφορά όλους εκείνους που αδιαφορούν για την «πεπατημένη» και θέλουν να ανοίξουν ένα δικό τους δρόμο στη ζωή. Είτε με το ποδήλατο, είτε χωρίς αυτό!
«Ανεβείτε στο ποδήλατό σας.
Σώστε τη γη,
σώστε τον εαυτό σας.»
Πώς αποφάσισες να κάνεις το γύρο του κόσμου με ένα ποδήλατο;
Αποφάσισα να ταξιδέψω με ποδήλατο διότι έχει πολλά πλεονεκτήματα. Κατ’ αρχή είναι το πιο φτηνό μεταφορικό μέσο, επίσης είναι αργό, επομένως μπορεί κανείς να απολαύσει τη διαδρομή και επιπλέον είναι ιδιαίτερα δύσκολο και γι αυτό εξαιρετικά συναρπαστικό.
Όμως εκτός από συναρπαστικό ταξίδι είναι και …επικίνδυνο. Αυτό δεν σε προβλημάτισε;
Επικίνδυνο; Για ποιο λόγο; Νομίζω ότι το να οδηγείς ένα ποδήλατο είναι εξίσου επικίνδυνο με το να μην το οδηγείς! Μοναδική εξαίρεση είναι οι κίνδυνοι από την κυκλοφοριακή κίνηση. Οι κεντρικοί δρόμοι είναι πράγματι εξαιρετικά επικίνδυνοι για τον ποδηλάτη. Όμως , εκτός από αυτό, το οποίο πράγματι είναι σοβαρό, δεν αντιμετώπισα κάποιον άλλον πραγματικό κίνδυνο στη διάρκεια του ταξιδιού. Τα περισσότερα ζώα φοβούνται όταν συναντηθούν με κάποιον άνθρωπο, με την …Αλ Κάιντα δεν συναντήθηκα, ούτε με κάποιον γορίλλα. Όμως θα ευχόμουν να είχε συμβεί!
Είχες μαζί σου κάποιο όπλο στη διάρκεια του ταξιδιού;
Όχι , κανένα όπλο. Νομίζω ότι το να ταξιδεύει κανείς με όπλο, είναι πράγματι επικίνδυνο και θα επιδείνωνε μια επικίνδυνη κατάσταση.
Πώς αντέδρασαν τα κοντινά σου πρόσωπα και οι φίλοι σου όταν τους είπες ότι σκεπτόσουν να κάνεις το γύρο του κόσμου με ποδήλατο;
Σίγουρα σκέφτηκαν ότι είμαι εντελώς τρελός (!) όμως δεν προσπάθησαν να με σταματήσουν ή να μου αλλάξουν γνώμη! Οι περισσότεροι πίστευαν ότι δεν θα καταφέρω να φτάσω και πολύ μακριά με το ποδήλατο και βέβαια κανένας από όλους δεν θέλησε να με συνοδέψει!
«Φανταστείτε ότι είστε ηλικιωμένοι
και θυμάστε το παρελθόν.
Τώρα –Απλώς κάντε το!»
Υπήρξαν φορές που ένοιωσες αμφιβολίες για την απόφαση που πήρες;
Βέβαια, πολλές φορές. Στη διάρκεια των 2 πρώτων χρόνων του ταξιδιού, πολλές φορές αναρωτιόμουν «τι είναι αυτό που κάνω τώρα;» Φυσικά υπήρχαν και πολλές καλές στιγμές, όμως υπήρχαν και άσχημες. Στις άσχημες στιγμές είχα μεγάλες αμφιβολίες για το εγχείρημα μου.
Ποιο ήταν το πρόγραμμα που ακολουθούσες μια συνηθισμένη μέρα;
Ξυπνούσα πάντοτε πολύ πρωί, ποτέ δεν φόρεσα ρολόι αυτά τα τέσσερα χρόνια , άνοιγα όμως τα μάτια μου μόλις έβγαινε το πρώτο φως της μέρας. Αμέσως άρπαζα το ποδήλατο, βούρτσιζα τα δόντια μου ενώ ήμουν πάνω στο ποδήλατο, οδηγούσα για καμιά ώρα και όταν ένοιωθα πείνα σταματούσα για πρωινό που ήταν συνήθως μαρμελάδα με ψωμί ή με βούτυρο ύστερα συνέχιζα να οδηγώ, σταματούσα και πάλι και έτσι περνούσε η μέρα, οδηγούσα –έτρωγα, οδηγούσα- έτρωγα. Μέχρι που έφτανε το βράδυ, έστηνα τη σκηνή μου σε ένα ήσυχο μέρος, ώστε κανείς να μην μπορεί να με δει και να είμαι ασφαλής. Έτρωγα μερικά cookies που είχα συνήθως μαζί μου, έγραφα το ημερολόγιό μου, διάβαζα το βιβλίο μου και με έπαιρνε ο ύπνος.
Πόσες ώρες οδηγούσες το ποδήλατο στη διάρκεια μιας μέρας;
Γύρω στις 8 ώρες. Περί τα 80 με 150 χιλιόμετρα τη μέρα κάτω από φυσιολογικές συνθήκες. Μετά από αυτό ένοιωθα πραγματικά εξοντωμένος. Πολύ πεινασμένος και πολύ κουρασμένος. Πολύ ωραίο συναίσθημα! Κοιμόμουν χωρίς δεύτερη σκέψη.
«Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων:
όσοι βρίσκουν δικαιολογίες μπροστά στα εμπόδια
και όσοι βρίσκουν έναν τρόπο να τα ξεπεράσουν»
Έκανες νέες γνωριμίες στη διάρκεια του ταξιδιού;
Πολλοί άνθρωποι με προσκάλεσαν να μείνω μαζί τους. Όταν με καλούσαν στη διάρκεια της μέρας, δεν μπορούσα να ανταποκριθώ διότι έπρεπε να σταματήσω το ταξίδι. Αν όμως με καλούσαν το βράδυ, δεχόμουν με μεγάλη ευχαρίστηση, διότι ένοιωθα την ανάγκη να ζήσω για λίγο την οικογενειακή ζωή. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να γνωρίζεις τόσο διαφορετικούς ανθρώπους, όμως αναγκάζεσαι να φύγεις γρήγορα και έτσι μαζί με το «καλησπέρα» λες και το «αντίο».
Ποια ήταν η πιο φιλόξενη χώρα που συνάντησες;
Νομίζω ότι οι πιο φιλόξενοι άνθρωποι ήταν στη Μέση Ανατολή, στις μουσουλμανικές χώρες, Σύρια, Λίβανος, Ιορδανία και Σουδάν όχι όμως στην Αίγυπτο. Επίσης στη Ρωσία, στη Σιβηρία. Στη Νότια Αμερική οι άνθρωποι ήταν ευγενείς, αλλά πολύ συντηρητικοί και απόμακροι. Στη Μέση Ανατολή, οι άνθρωποι σου μιλάνε στο δρόμο, σε χαιρετάνε, σε ρωτούν ποιος είσαι και προς τα πού πάς.
Υπήρξαν δύσκολες στιγμές;
Υπήρξαν δύσκολες στιγμές από πλευράς φυσικών αντοχών. Όταν ήμουνα στο Σουδάν, επί τρείς βδομάδες διέσχιζα την έρημο και ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Είχε τρομερή ζέστη και έσπρωχνα το ποδήλατο στην άμμο. Προσπαθούσα να ακολουθήσω τη διαδρομή του Νείλου και κάθε δύο –τρείς μέρες συναντούσα κάποιο χωριουδάκι και ανανέωνα τις προμήθειές μου σε φαγητό και νερό. Όμως οι πιο ζεστοί μήνες ήταν στη Νότια Αμερική, περίπου δύο –τρεις μήνες απίστευτης ζέστης. Επίσης πολύ δύσκολη ήταν η Ρωσία. Πολύ δυνατό κρύο. Η θερμοκρασία έφτανε στου -400 C .
«Ο μεγαλύτερος κίνδυνος
είναι η κυκλοφορία των αυτοκινήτων στους δρόμους».
Μερικοί οδηγοί είναι ηλίθιοι.
Υπήρξαν στιγμές που ένοιωσες να απειλείται η ζωή σου;
Όχι ιδιαίτερα. Μερικές φορές συνάντησα κάποιους ανθρώπους που δεν ήταν ιδιαίτερα ευγενικοί και εμμέσως πλην σαφώς μου έδωσαν να καταλάβω πως ήμουν ανεπιθύμητος, όπως επίσης και κάποιες περιοχές που δεν τις αισθάνθηκα φιλικές εξ αρχής και σηκώθηκα νύχτα, μάζεψα τη σκηνή μου, πήρα το ποδήλατό μου και έφυγα. Πάντως νομίζω ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος υπήρξε η κυκλοφορία των αυτοκινήτων στους δρόμους. Μερικοί οδηγοί είναι ηλίθιοι. Οδηγούν με πολύ επικίνδυνο τρόπο τα αυτοκίνητά τους…
Ποιες ήταν οι πιο όμορφες στιγμές στη διάρκεια του ταξιδιού;
Νομίζω ότι οι περισσότερες όμορφες στιγμές του ταξιδιού ήταν όπως ακριβώς αυτή την ώρα της μέρας, το απόγευμα! Όταν πια η μέρα έφτανε στο τέλος της, που δεν έκανε πολύ ζέστη, που είχα διανύσει το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής που είχα σχεδιάσει, και ήταν ένα όμορφο βράδυ και οδηγούσα μόνος, σε έναν ερημικό δρόμο μιας άγνωστης χώρας, βλέποντας ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα!… Εκείνη την ώρα άρχιζα να ψάχνω ένα ήσυχο μέρος για να περάσω τη νύχτα, όπως ένα δέντρο, κάποιο λόφο ή κάποιο ποτάμι στις όχθες του οποίου θα μπορούσα να κοιμηθώ. Αυτές νομίζω ότι ήταν οι πιο όμορφες στιγμές. Όταν ήμουν έξω, στην άγρια φύση….
Από την Ελλάδα πέρασες;
Πέρασα μόνο από τη βόριο Ελλάδα για τρείς μέρες, στην επιστροφή. Ήλθα στην Ελλάδα μέσω Τουρκίας. Δεν μπόρεσα να δω και πολλά.
Το ποδήλατο έχει αρχίσει να γίνεται δημοφιλές και στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Τι θα συμβούλευες τους λιγότερο έμπειρους ποδηλάτες;
Τους λέω να συνεχίσουν! Πιστεύω ότι το ποδήλατο είναι ένα υπέροχο μεταφορικό μέσο. Είναι οικονομικό, κάνει καλό στο περιβάλλον, αλλά και στην υγεία. Επίσης είναι πολύ ευχάριστο, βλέπεις νέα μέρη, μπορείς να απολαύσεις τις πόλεις που πηγαίνεις. Το ποδήλατο είναι μια όμορφη περιπέτεια. Δεν χρειάζεται να ταξιδέψει κανείς σε ολόκληρο τον κόσμο για να την αισθανθεί. Τη νοιώθει και στην ίδια του τη χώρα. Αρκεί να πάρεις ένα ποδήλατο, ένα sleeping bag και μία σκηνή και να ταξιδέψεις στην Ελλάδα. Να ανέβεις στα βουνά, να κοιμηθείς κοντά στη φύση.
Ποια είναι τα «μυστικά» για να γίνει κάποιος καλός ποδηλάτης;
Προσωπικά δεν θεωρώ καλό ποδηλάτη, τον εαυτό μου. Δεν τρέχω πολύ, δεν αναπτύσσω μεγάλη ταχύτητα. Τώρα σε σχέση με την ασφάλεια, υπάρχουν κάποιες απλές συμβουλές. Κατ’ αρχή πρέπει να φορούν το κράνος τους, είναι πολύ σημαντικό. Επίσης θα τους συμβούλευα να έχουν καθρέπτη στο ποδήλατο, όπως έχουν τα αυτοκίνητα, που είναι πολύ σημαντικός γιατί βλέπεις τα αυτοκίνητα που έρχονται πίσω σου. Επίσης να μην ξεχνούν ποτέ ότι είναι πολύ μικροί στο δρόμο και τα αυτοκίνητα πολύ μεγάλα…
Τι είναι αυτό που σε γοητεύει στο ποδήλατο;
Νομίζω η απλότητά του. Είναι τόσο απλό μηχανικά! Δεν χρειάζεται να είσαι μηχανικός για να το επισκευάσεις, και η μεταφορά είναι πολύ φτηνή. Είναι εκπληκτική μηχανή. Μπορείς να πας όσο γρήγορα θέλεις. Σου δίνει μια παιδική αίσθηση ελευθερίας. Αυτά τα δύο με γοητεύουν. Η απλότητα και η αίσθηση ελευθερίας.
Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον;
Θέλω να πάω στην Ανταρκτική και να έχω μια διαφορετική εμπειρία. Το όνειρό μου είναι να συνεχίσω να ταξιδεύω και να γυρίζω τον κόσμο όσο αντέχω.
INFO
«ΖΗΣΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΣΟΥ»
ALASTAIR HUMPHREYS
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΟΠΤΡΑ 2010
Μτφρ. Ελένη Τουλούπη
Σελ. 128, Τιμή € 13,12
Σχετικά links
