…και μία προφητική συνέντευξη του Ιρβιν Γιάλομ
«Δεν θέλω να συνεχίσω να διδάσκω άλλο, διότι το τοπίο έχει γεμίσει από σκευάσματα και φαρμακοθεραπεία»
Ιρβιν Γιάλομ
Της Ελπίδας Πασαμιχάλη
Η «κουλτούρα» της συνταγογράφησης» κυριαρχεί σε όλους τους κλάδους της σύγχρονης ιατρικής και η ψυχιατρική δεν εξαιρείται. Πριν από λίγες μέρες ο Δρ. Τόμας Ίνσελ, επικεφαλής του Εθνικού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγείας των ΗΠΑ κάλεσε τους ψυχιάτρους να αρνηθούν την «κουλτούρα επιρροής» που έχουν δημιουργήσει οι συναλλαγές τους με τη φαρμακοβιομηχανία. Σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στην Επιθεώρηση του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου ο Δρ. Ίνσελ υπαινίχθηκε διαφθορά και κατήγγειλε μεροληψία υπέρ της χρήσης φαρμάκων σημειώνοντας ότι η χρήση τους αφήνει «θλιβερά ανεκμετάλλευτες» θεραπείες που δεν βασίζονται σε φάρμακα. Ο ίδιος μάλιστα επισημαίνει ότι η επιρροή των φαρμακευτικών εταιρειών στην ψυχιατρική είναι μεγαλύτερη συγκριτικά με άλλες ιατρικές ειδικότητες.
Οι καταγγελίες αυτές έρχονται σχεδόν ταυτόχρονα με την ψήφιση του μεταρρυθμιστικού νομοσχεδίου για την Υγεία από την κυβέρνηση Ομπάμα και σύμφωνα με τη νέα νομοθεσία, οι φαρμακοβιομηχανίες είναι υποχρεωμένες να δηλώνουν σε ετήσια βάση κάθε οικονομικό δεσμό τους με τους γιατρούς, από τα ερευνητικά κονδύλια, μέχρι τα εταιρικά δώρα.
Σύμφωνα όμως με τον επικεφαλής του Εθνικού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγείας οι σημερινοί κανόνες δεν είναι αρκετά σαφείς. Διότι οι σημερινοί νόμοι εξαιρούν ποσά κάτω των 10.000 δολαρίων ή συμμετοχές σε εταιρείες κάτω του 5%. Και όπως φαίνεται οι εξαιρέσεις αυτές συνολικά δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητες, αφού συγκεντρώνουν ποσά εκατομμυρίων δολαρίων τα οποία έχουν διατεθεί σε ερευνητές Ψυχιατρικής χωρίς να έχουν δηλωθεί!…. Η υπόθεση αυτή έχει δημιουργήσει υποψίες και για τις μελέτες των ερευνητών και τα τελευταία χρόνια, τα ιατρικά έντυπα τους ζητούν να δηλώνουν αν έχουν οικονομικά συμφέροντα από τις μελέτες τους…..
Η κατάχρηση των ψυχοφαρμάκων είχε γίνει γνωστή στο ελληνικό κοινό παλαιότερα με τις δηλώσεις ενός από τους πιο επιφανείς ψυχιάτρους και αγαπητούς στο ελληνικό κοινό, του ψυχιάτρου και συγγραφέα Ιρβιν Γιάλομ. Σε μία από τις επισκέψεις του στη χώρα μας, ο επίτιμος καθηγητής Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ των ΗΠΑ είχε δηλώσει σε συνέντευξη του στη γράφουσα:
«Δεν θέλω να συνεχίσω να διδάσκω άλλο,
διότι το τοπίο έχει γεμίσει από σκευάσματα
και φαρμακοθεραπεία. Η επόμενη γενιά των
ψυχοθεραπευτών δεν θα ασκείται στην
ψυχοθεραπεία διότι οι ασφαλιστικές εταιρίες
δεν θα την καλύπτουν στην περίθαλψη.»
Ποιοί είναι οι συνηθέστεροι λόγοι που παρακινούν έναν άνθρωπο να ζητήσει την βοήθεια ενός ψυχοθεραπευτή;
Μπορεί να είναι πολλοί λόγοι. Για παράδειγμα η επιθυμία για αλλαγή, μεγάλη στεναχώρια, ανησυχία, απελπισία, φοβίες, προβλήματα στις σχέσεις του, αλλά και υπαρξιακά προβλήματα, όπως ο φόβος του θανάτου, η απουσία βαθύτερου νοήματος στη ζωή, αίσθημα εγκατάλειψης, και δυνατότητα να χτίσει κάποιος τη ζωή του ελεύθερα.
Θα μπορούσατε να περιγράψετε τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον ψυχοθεραπευτή και τον ασθενή; Πρόκειται για μία σχέση εξάρτησης και εξουσίας;
Προτιμώ να πιστεύω ότι πρόκειται για μία γνήσια ανθρώπινη σχέση που δίνει στον ασθενή τη δυνατότητα να εξερευνήσει τον εαυτό του (της) να τον εξετάσει, να μάθει να συναναστρέφεται με τους άλλους πιο στενά και πιο ουσιαστικά, να μάθει να εμπιστεύεται και να μοιράζεται πράγματα που πριν ήταν αδιανόητο να μοιρασθεί.
Τα ψυχοφάρμακα βοηθούν στη θεραπεία;
Είμαι πολύ επικριτικός στην αλόγιστη χρήση φαρμάκων. Δεν ξέρω τι συμβαίνει στην Ελλάδα, όμως στην Αμερική μιλάμε για πανωλεθρία. Οι ψυχοθεραπευτές εγκαταλείπουν το χώρο της ψυχοθεραπείας, ενώ οι φαρμακευτικές εταιρείες τους εξωθούν να γίνουν φαρμακοψυχολόγοι! Η προσπάθεια είναι επικεντρωμένη στο να γίνουν όλα πιο φθηνά. Γιατί είναι πολύ πιο επίπονο κουραστικό και δαπανηρό να κάνει κάποιος ψυχοθεραπεία για όσο διάστημα χρειάζεται.
Θεωρείτε ότι οι φίλοι του ατόμου μπορούν να αντικαταστήσουν το ρόλο του ψυχοθεραπευτή;
Η ψυχοθεραπεία είναι ένα είδος πρόβας για την πραγματική ζωή. Τελικός στόχος της σωστής θεραπείας είναι να βοηθήσει το άτομο να δημιουργήσει εποικοδομητικές και ανθεκτικές στο χρόνο σχέσεις, πράγμα που αν συμβεί κάνει αυτομάτως την θεραπεία να μην είναι απαραίτητη. Από την προσωπική μου πείρα έχω διαπιστώσει πως είναι πολύ σπάνιο άνθρωποι με μεγάλο αριθμό στενών φίλων να έλθουν για ψυχοθεραπεία, εκτός και αν αντιμετωπίζουν μία απροσδόκητη κρίση.
Ημερομηνία άρθρου 26 Μαρτίου 2010 info@bookbar.gr
Σχετικά Θέματα
– Ίρβινγκ Γιάλομ Συνέντευξη «Στον κήπο του Επίκουρου»
-Ίρβιν Γιάλομ, Συνέντευξη «H ψυχοθεραπεία είναι πρόβα για την πραγματική ζωή»
