Η σπουδαία θεατρική συγγραφέας έφυγε από τη ζωή/
Ήταν αδελφή του ποιητή Μανόλη Ανανγωστάκη, σύζυγος του λογοτέχνη και καθηγητής ψυχιατρικής Γιώργου Χειμωνά και μητέρα του συγγραφέα Θανάση Χειμωνά.
Η Λούλα Ανανγνωστάκη μια από τις πιο σπουδαίες, ευαίσθητες και αναγνωρίσιμες υπογραφές του θεατρικού λόγου δεν μένει πια εδώ,. Έφυγε από τη ζωή στον ύπνο της, την Κυριακή 8 Οκτωβρίου το πρωί, σε ηλικία 83 ετών. Το τελευταίο διάστημα αντιμετώπιζε κινητικά προβλήματα, ιδίως τον τελευταίο χρόνο που είχε σπάσει το πόδι της δύο φορές. Η νεκρώσιμος ακολουθία θα τελεστεί δημοσία δαπάνη, την Τρίτη 10 Οκτωβρίου στις 4.00 το απόγευμα στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.
H Λούλα Αναγνωστάκη, μικρότερη αδελφή του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη τη δεκαετία του 1930. Υπήρξε παντρεμένη με τον συγγραφέα και Καθηγητή ψυχιατρικής Γιώργο Χειμωνά και γιος της ήταν ο συγγραφέας Θανάσης Χειμωνάς.
Η Λούλα Αναγνωστάκη είναι ίσως η μοναδική γυναίκα θεατρική συγγραφέας της μεταπολεμικής περιόδου, που έγινε τόσο γνωστή. Ο λόγος τη, που τον διέτρεχαν συλλογικές και κοινωνικές μνήμες, διακρινόταν από ευαισθησία, καθαρότητα, βαθιά ψυχολογική προσέγγιση των ηρώων της και ανθρωπιά.
Σπούδασε και πήρε πτυχίο από τη Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Εμφανίστηκε στο θέατρο το 1965, με την τριλογία της Πόλης («Η διανυκτέρευση», «Η πόλη», «Η παρέλαση»), που παρουσίασε σε ενιαία παράσταση στο Θέατρο Τέχνης ο Κάρολος Κουν.
Τον Φεβρουάριο του 1967, ανέβηκε από το Εθνικό Θέατρο το τρίπρακτο έργο της «Η συναναστροφή», σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Τριβιζά. Ακολούθησαν τα έργα: «Αντόνιο ή το Μήνυμα» (1972), «Η νίκη» (1978), «Η κασέτα» (1982), «Ο ήχος του όπλου» (1987), όλα από το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν.
Το 1990, ο θίασος Τζένης Καρέζη – Κώστα Καζάκου παρουσίασε το έργο «Διαμάντια και μπλουζ», σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου. Το 1995, ανέβηκε το «Ταξίδι μακριά» από το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Μίμη Κουγιουμτζή. Το 1998, το μονόπρακτο «Ο ουρανός κατακόκκινος» από το Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Βίκτορα Αρδίττη και το 2003 το έργο «Σ’ εσάς που με ακούτε» από τη Νέα Σκηνή, σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή.
Τα έργα της Λούλας Αναγνωστάκη έχουν, επίσης, παρουσιαστεί από αθηναϊκούς θιάσους και Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα, καθώς και στο εξωτερικό (Γαλλία, Ιταλία, Αγγλία, Γερμανία, Κύπρο, Ισπανία, ΗΠΑ).
Δημιουργός μιας ιδιαίτερης γραφής, η Λούλα Αναγνωστάκη αποτύπωσε στα έργα της το εσωτερικό τοπίο του σύγχρονου Έλληνα και τις μεταβολές του υπό την επίδραση της Ιστορίας. Πραγματεύτηκε τα σημαντικότερα θέματα της μεταπολεμικής περιόδου στη χώρα μας, όπως το τραύμα, η ενοχή, η μοναξιά, η ήττα.
Παρακολουθώντας την εξέλιξη της νεοελληνικής κοινωνίας και μετά τη μεταπολίτευση, παρουσίασε τον εγκλωβισμό των ανθρώπων και των κοινωνιών, τα αδιέξοδα του σύγχρονου κόσμου, τη μοναξιά, την έλλειψη επικοινωνίας και το αίσθημα ασφυξίας του ατόμου.
Προχώρησε στο δικό της δημιουργικό, μοναχικό δρόμο, επενδύοντας ιδιαιτέρως στη μουσική διάσταση του λόγου της, που ενισχύει τη δραματικότητα και την εμβέλειά του.
Έργα της Λούλας Ανανγωστάκη (Με πληροφορίες από την Εταιρεία Συγγραφέων)
Η διανυκτέρευση. Η πόλη. Η παρέλαση, «Κέδρος» 1999, ISBN 978-960-04-1662-6
Σ’ εσάς που με ακούτε, εκδ. «Η Νέα Σκηνή» 2003
Η νίκη. Ο ουρανός κατακόκκινος. Σ’ εσάς που με ακούτε., «Κέδρος» 2007, ISBN 978-960-04-2553-6
Ο ήχος του όπλου, «Κέδρος» 2007, ISBN 978-960-04-3653-2
Η κασέτα, «Κέδρος» 2008, ISBN 978-960-04-3859-8
Διαμάντια και μπλουζ. Το ταξίδι μακριά., «Κέδρος» 2008, ISBN 978-960-04-3697-6
«Ο Γιώργος ως Άμλετ», στον συλλογικό τόμο Τα κείμενα των Φιλίππων 2009-2014, Κάπα Εκδοτική 2015 (Το ανέβασε ο Θοδωρής Γκόνης με τη Ρένη Πιττακή).
Συλλυπητήρια μηνύματα
Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού – «…Έργο μιας εποχής, το θέατρο της Λούλας Αναγνωστάκη παρουσιασμένο σε εμβληματικές παραστάσεις, πολυμεταφρασμένο και παιγμένο εκτός συνόρων, θα αφήσει για πάντα ανεξίτηλο το ίχνος του στην εξέλιξη της θεατρικής γραφής κι έκφρασης. Θα ήθελα να εκφράσω τα πιο βαθιά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους της», αναφέρει, μεταξύ άλλων, το συλλυπητήριο μήνυμα της υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λυδίας Κονιόρδου, ενώ το ΥΠΠΟ ενημερώνει οτι η κηδεία της Λούλας Αναγνωστάκη θα γίνει δημοσία δαπάνη.
ΣΥΡΙΖΑ – Η απώλεια της Λούλας Αναγνωστάκη αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στο ελληνικό θέατρο, το έργο της ωστόσο, αγέραστο και πάντα μοντέρνο, θα είναι πάντα εδώ, θα ζει για πάντα στο σανίδι της σκηνής. Το τμήμα Πολιτισμού και ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζουν τη βαθιά τους θλίψη για το θάνατο της Λούλας Αναγνωστάκη και απευθύνουν τα ειλικρινή τους συλλυπητήρια στον γιο της, τον συγγραφέα Θανάση Χειμωνά, και σε όλους τους οικείους της.
Νέα Δημοκρατία – «Μια σπουδαία προσωπικότητα των ελληνικών γραμμάτων και τεχνών έφυγε σήμερα από τη ζωή. Η Λούλα Αναγνωστάκη αποτύπωσε στα έργα της με τον πιο διεισδυτικό τρόπο μια ολόκληρη περίοδο της μεταπολεμικής Ελλάδας. Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους της» ανέφερε η Τομεάρχης Πολιτισμού και Αθλητισμού της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Α’ Αθηνών,Όλγα Κεφαλογιάννη.
Το Ποτάμι – Στη Λούλα Αναγνωστάκη, που έφυγε σήμερα, δεν θα άρεσαν ούτε οι αποχαιρετισμοί, ούτε οι αποτιμήσεις. Αντί για αντίο, δυο λέξεις που έγραψε ο Νίκος Μπακόλας στο αφιέρωμα της «Λέξης» τον Ιούνιο του 1987, στη μέση περίπου του δημιουργικού της κύκλου: «Μέσα από τα δράματά της η Αναγνωστάκη πετυχαίνει να είναι ένας από τους πιο καίριους και έντιμους εκφραστές της ελληνικής περιπέτειας ή της περιπέτειας των Ελλήνων μεταπολεμικά».
Για όλα τα άλλα, όπως και για τον Γιώργο, τον Μανόλη, τη Νόρα, τους ανθρώπους της που έφυγαν νωρίτερα, είχε μιλήσει η ίδια. Τα θερμά μας συλλυπητήρια στον Θανάση Χειμωνά.
Οι Τομείς Πολιτισμού της Δημοκρατικής Συμπαράταξης με βαθιά θλίψη αποχαιρετούν τη σπουδαία θεατρική συγγραφέα μας, Λούλα Αναγνωστάκη, που έφυγε σήμερα από κοντά μας. Ο λόγος της ζωντανός, άμεσος, ρεαλιστικός που τον διαπερνά μια ανεπαίσθητη ποιητική αύρα και τα πρόσωπα της ομιχλώδη, εγκλωβισμένα, μοναχικά με έναν ιδιαίτερο ψυχισμό. Πραγματεύτηκε τα σημαντικότερα θέματα της μεταπολεμικής Ελλάδας χρησιμοποιώντας μικρές στιγμές από την καθημερινή ζωή, κατάφερε να συνθέσει τη σύγχρονη ιστορία του τόπου μας. Από σήμερα το ελληνικό θέατρο γίνεται φτωχότερο. Στέλνουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια και την αγάπη μας στο γιο της Θανάση.
Διαβάστε τη συνέντευξή της στο ΒΗΜΑ
