Μιλούν οι: Σωτήρης Παστάκας, Γιώργος Μίχος,
Σωκράτης Ξένος, Δημήτρης Μουζάκης
και ο Γιάννης Κοντός
Aν πιστεύετε ότι ζούμε σε μία εποχή αντιποιητική, μια σύντομη …βόλτα στο Ίντερνετ θα σας κάνει να αλλάξετε γνώμη! Εδώ θα διαπιστώσετε ότι η «μαγική» λέξη «Ποίηση» αποδίδει πλούσιους καρπούς. Από τα ηλεκτρονικά ποιητικά περιοδικά, μέχρι τα ποιητικά blogs γνωστών ποιητών, το διαδίκτυο προσφέρει ένα νέο χώρο, όπου ευδοκιμεί η ελευθερία, η φαντασία, η ευαισθησία, ο προβληματισμός, η ανησυχία και φυσικά η γλώσσα.
Από τις έντυπες ποιητικές συλλογές που κατά εκατοντάδες στοιβάζονται στα ράφια των βιβλιοπωλείων και δύσκολα φτάνουν στα χέρια του αναγνώστη, σήμερα οι ποιητές, παλιοί και νέοι, έχουν μεταφέρει την ποιητική τους έμπνευση στο Ίντερνετ, όπου η επαφή με το κοινό αποδεικνύεται πολύ πιο άμεση και ουσιαστική. Παρακάμπτοντας την παγερή σιωπή και την αδιαφορία των παραδοσιακών Μέσων, ανακάλυψαν νέο τρόπο επικοινωνίας με ένα σκεπτόμενο κοινό, που αρνείται να πέσει στην ….νάρκη του καναπέ! Μικρά ποιητικά ιστολόγια αλλά και μεγάλες ποιητικές ιστοσελίδες αυξάνουν, πληθαίνουν και αρμενίζουν στην… σαγηνευτική θάλασσα του διαδικτύου!
–Μπορεί η Ποίηση να αγγίξει τους σύγχρονους ανθρώπους και να αγγίξει τις ανησυχίες τους σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται ως «αντιποιητική»;
–Το διαδίκτυο δίνει νέες προοπτικές στην ποιητική έκφραση;
–Αληθεύει η άποψη ότι τα sites και τα blogs συνδέονται με την προχειρότητα;
Τέσσερεις bloggers ποιητές, και ο διακεκριμένος ποιητής Γιάννης Κοντός, απαντούν στις παραπάνω ερωτήσεις και μιλούν για την Ποίηση και την ποιητική δημιουργία στην Εποχή του Διαδικτύου.
Της Ελπίδας Πασαμιχάλη
Σωτήρης Παστάκας,
«Όσο αντιποιητική είναι μια εποχή,
άλλο τόσο διψάει για Ποίηση»
Η δική μας εποχή δεν είναι λιγότερο ή περισσότερο «αντιποιητική» από τις προηγούμενες, κι αυτό ίσως να αποτελεί και το «προωθητικό καύσιμο» για τον ποιητή. Σε αντιποιητικές εποχές γραφθήκαν τα καλλίτερα ποιήματα… Βλέπουμε και στις μέρες μας, ένα νέο αυξημένο ενδιαφέρον για την ποίηση. Χάρη στην «επιθεώρηση ποιητικής τέχνης-poiein.gr» που συντηρώ στο διαδίκτυο μαζί με τον Σπύρο Αραβανή και μια ομάδα συνεργατών, δέχομαι σχεδόν καθημερινά με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο τη χαρά και την έκπληξη νέων κυρίως αναγνωστών που ανακαλύπτουν την ποίηση και ενθουσιάζονται.
Θα έλεγα πως όσο «αντιποιητική» είναι μια εποχή, άλλο τόσο διψάει για ποίηση. Ας μην ξεχνάμε πως μπορεί όλες οι καλές τέχνες κι η ποίηση ως πρώτη ανάμεσά τους να μην χρησιμεύουν σε τίποτα, αλλά αν έχουμε καταφέρει να κάνουμε έστω κι έναν άνθρωπο καλλίτερο μετά από την ανάγνωση ενός ποιήματος, τότε κάναμε το έργο μας.
«Η προχειρότητα των blogs είναι
και η δύναμή τους. Ελάτε να παίξουμε,
να μουτζουρωθούμε, να αναδείξουμε
τις νέες προοπτικές!»
Η «προχειρότητα» των μπλογκς, είναι ακριβώς η δύναμή τους. Τα μπλογκ, τα ιστολόγια, επανέφεραν στο προσκήνιο το «ποιητικό εργαστήρι» που είχε εξαφανιστεί με την επικράτηση κάποιων ομάδων στην έντυπη λογοτεχνία. Επανέφεραν το γέλιο, τον πειραματισμό, το παιγνίδι: εκεί που τα καθεστωτικά έντυπα είχαν αναλάβει το ρόλο αναπαραγωγής κλώνων των μελών της εκάστοτε συντακτικής επιτροπής, γιατί ένας νέος ή έγραφε όπως ήθελαν αυτοί ή δεν έγραφε καθόλου…
Ζήτω η προχειρότητα, λοιπόν! Ελάτε να παίξουμε, να λερωθούμε, να μουτζουρωθούμε: μέσα από το παιγνίδι των ιστολογίων θα αναδείξουμε τις νέες προοπτικές, διευρύνουμε τη θεματολογία και θα συναντήσουμε ένα παθιασμένο αναγνωστικό κοινό, που χάρη στην αμφίδρομη επικοινωνία ανταλλάσσει απόψεις και γίνεται συν-δημιουργός στα ποιήματα που γράφουμε τώρα. Ο δημιουργός που άκουγε τα σχόλια μόνον των ομοτέχνων του κλεισμένος σε κακοαερισμένα «λογοτεχνικά καφενεία» έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Όποιος δεν έχει αναπνεύσει το αεράκι που πνέει στα ιστολόγια έχει αρχίσει ήδη να το πληρώνει με την αποτυχία της ποιητικής του παραγωγής.
Ζήτω η λυτρωτική «προχειρότητα» των ιστολογίων, αφού έτσι κι αλλιώς είμαι σίγουρος πως ως Έλληνες θα εξαντλήσουμε μετά την αυστηρότητά μας, όταν έρθει ο καιρός των αξιολογήσεων… Αφήστε τα παιδιά να παίξουν…
Γιώργος Μίχος
http://giorgosmixos.blogspot.com
«Έκανα ιστολόγιο για να υπερβώ
τη λογοκρισία του έντυπου λόγου»
Όταν χρηματοδότης του πολιτισμού γίνεται η διαφήμιση, που κατά την άποψή μου είναι ο σφετεριστής των ποιητικών τρόπων, και όταν υπερισχύει η λογική του ποσοτικού: ακροαματικότητα, διαφήμιση, απόδοση, τότε η Ποίηση πρέπει να αφήσει τον καθωσπρεπισμό της και να δώσει σημειολογική μάχη για να υπάρξει και να μπολιάσει τις μαζικές τέχνες.
Η Ποίηση είναι θεραπεία κατά του αν- αυθεντικού. Δεν ανήκει στην κατηγορία του γλυκού. Και καλύπτει αυτούς που κάνουν τον κόπο να μάθουν τα μυστικά της απόλαυσής της.
Τα ιστολόγια, ταχύτερα, από όλα τα μέσα που ως τώρα διαδίδεται η ποίηση, επιτρέπουν, πέρα από την εκμηδένιση του κόστους και την μεταφορά της πολιτιστικής ζύμωσης σε παρόντα χρόνο. Και αποτελούν σταθερό αντίλογο στη κακοδιαχείριση της διαμεσολάβησης. Για πρώτη φορά βουβοί και κακοπαθημένοι καταναλωτές πολιτισμού για χρόνια, έχουν τη δύναμη μιας κατά μέτωπο απάντησης.
Έκανα ιστολόγιο για να μεταφέρω μια παιδεία που φαίνεται να καταρρέει κάτω από τις εργαλειακές λογικές που απαιτεί η παραπαιδεία στη χώρα. Και για να υπερβώ τη «λογοκρισία» του έντυπου λόγου.
Φωτο Σωτήρη Παστάκα: Κώστας Τσιρώνης
