Προβολές ταινιών του στο Ιταλικό Ινστιτούτο|
H πρόσφατη απώλεια του μεγάλου Ιταλού σκηνοθέτη Ettore Scola που έφυγε στις 19 Ιανουαρίου 2016 σε ηλικία 84 ετών, έδωσε το έναυσμα στο Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο να διοργανώσει ένα σύντομο αλλά αξιόλογο αφιέρωμα στη μνήμη του διάσημου κινηματογραφιστή από το Τrevico της Καμπανίας.
Το αφιέρωμα περιλαμβάνει τέσσερις ταινίες. Οι πρώτες δύο θα προβληθούν στις 11 και 18 Απριλίου 2016, ενώ κατά το μήνα Μάιο θα προβληθούν στις 09/05 και 12/05.
Οι προβολές θα πραγματοποιηθούν στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του Ινστιτούτου, Πατησίων 47, στις 7 το απόγευμα και η είσοδος είναι ελεύθερη.
Στόχος του αφιερώματος είναι να γνωρίσει στο ελληνικό κοινό μερικά από τα λιγότερο διάσημα έργα του ιταλού σκηνοθέτη που είναι γνωστός στην Ελλάδα για τις ταινίες του Είχαμε αγαπηθεί τόσο, Μια ξεχωριστή μέρα, Βρώμικοι, κακοί και βίαιοι.
Μια ευκαιρία για το ελληνικό κοινό να ανακαλύψει άγνωστες ταινίες ενώ για τους φανατικούς του ιταλικού κινηματογράφου να ξαναδούν και να ξαναθυμηθούν αγαπημένες παραγωγές του ένδοξου παρελθόντος.
Η σειρά προβολής των ταινιών είναι η ακόλουθη:
- Che strano chiamarsi Federico (αγγλικοί υπότιτλοι)
- I nuovi mostri (ελληνικοί υπότιτλοι)
- La famiglia (αγγλικοί υπότιτλοι)
- La cena (ελληνικοί υπότιτλοι)
Το αφιέρωμα ξεκινά με την παρουσίαση της τελευταίας ταινίας που υπογράφει ο Ettore Scola με τίτλο Che strano chiamarsi Federico (Τι περίεργο να σε λένε Φεντερίκο) (2013) που μας δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουμε όχι μόνο τα πρώτα χρόνια της καριέρας του Federico Fellini, αλλά και του ίδιου του Σκόλα: η αφήγηση ακολουθεί ένα ευφυές πλέγμα σκηνών που γυρίστηκαν στα στούντιο της Cinecittà, βασισμένες στις μνήμες του σκηνοθέτη όπως και σε υλικό αρχείου.
Πριν από τη προβολή θα γίνει σύντομη παρουσίαση του αφιερώματος και του σκηνοθέτη από τον Fabio Zanda.
Οι επόμενες ταινίες επιλέχθηκαν με στόχο την σκιαγράφηση των θεμάτων που απασχολούν τον σκηνοθέτη, όπως αυτά εξελίσσονται μέσα σε τρεις δεκαετίες, από το ΄70 μέχρι το ΄90.
Η ταινία Μοντέρνα τέρατα (I nuovi mostri) του 1977 είναι συλλογικό έργο με επεισόδια γυρισμένα από τους Ettore Scola, Mario Monicelli και Dino Rosi: περιγράφει με κυνισμό την δραματική πραγματικότητα της τότε ιταλικής κοινωνίας σε κρίση, εκείνης της κοινωνίας που μέσα στη δεκαετία του εβδομήντα αντιμετωπίζει την περίπλοκη περίοδο των μολύβδινων χρόνων. Η δομή της ταινίας είναι σατιρική και στοχεύει να αναπαραστήσει τα πάθη και τις αντιθέσεις που χαρακτηρίζουν τους Ιταλούς εκείνης της εποχής. Όπως είπε χαρακτηριστικά ο Σκόλα: « τα τέρατα είναι «μέσα μας» περισσότερο από ποτέ, κρυμμένα και προστατευμένα από τα τραύματα της κοινωνίας».
Η κεντρική ιδέα της ταινίας είναι η βία, είτε αυτή είναι ένοπλη, είτε ψυχολογική και σκιαγραφείται μέσα από χαρακτηριστικές συμπεριφορές όπου επικρατεί ο εγωισμός, η υποκρισία και η αδιαφορία.
Η οικογένεια (Η φαμίλια, La famiglia) του 1987 είναι μια έξυπνη κωμωδία που γυρίστηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου στο εσωτερικό ενός διαμερίσματος: διηγείται την ιστορία της αστικής οικογένειας του Κάρλο, από την ημέρα της βάτπισής μέχρι την εορτή γενεθλίων για τα ογδόντα του χρόνια. Με αριστοτεχνική κομψότητα ο Scola δεν αρκείται στην εξιστόρηση των εσωτερικών θεμάτων της οικογένειας, αλλά στην πραγματικότητα, σχεδόν χωρίς να βγει από τα τείχη της οικίας, μας επιτρέπει να κρυφοκοιτάξουμε, από τα παράθυρα, τα γεγονότα που αναστατώνουν την Ιταλία στη διάρκεια ογδόντα χρόνων.
Το δείπνο (La cena) του 1998 είναι μια ακόμη ταινία γυρισμένη σχεδόν εξ ολοκλήρου σε εσωτερικούς χώρους και για την ακρίβεια στο εσωτερικό ενός εστιατορίου. Κάθε συνεστίαση, παρόλη την εγγύτητα με άλλα τραπέζια, βιώνει καταστάσεις τελείως διαφορετικές. Οι συνδαιτημόνες αποκρύπτουν προσωπικότητες και χαρακτήρες με άφθονο το στοιχείο της ελπίδας, της ανάγκης, της στεναχώριας, της αυταπάτης, συχνά σε αντίθεση μεταξύ τους. Πρόκειται για την νωπογραφία μιας σύνθετης και πολυποίκιλης ανθρωπότητας ζωγραφισμένης με μαεστρία, μια δόση ειρωνείας και μια σταλιά πίκρας από έναν Σκόλα έμπειρο πλέον στη σκηνοθεσία.
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
