Το Παζάρι του Βιβλίου και η …γρουσουζιά!
«Δώσε μου πενήντα λεπτά να σου πω πώς θα φύγει η γρουσουζιά που ‘χεις πάνω σου».
Η γύφτισσα με είχε πάρει στο κατόπι ενώ περπατούσα στην πλατεία Κοραή κατευθυνόμενη στο Παζάρι Βιβλίου της πλατείας Κλαυθμώνος.
Της Αγγελικής Βουλουμάνου
Τάχυνα το βήμα μου για να ξεφύγω, αλλά εκείνη συνέχισε να με πολιορκεί.
«Έλα, καλέ, για καλό σου λέω, μόνο 50 λεπτά». Πού φτάσαμε, σκέφτηκα, ακόμα κι οι επαίτες βάζουν ταρίφα. 50 λεπτά! Παλιότερα βέβαια μπορεί να δίναμε κι ολόκληρο ευρώ σε ζητιάνο, αλλά τώρα; Τώρα άλλαξαν τα πράγματα.
Και τα 50 λεπτά αποκτήσαν αξία. Εδώ παίρνεις ολόκληρο βιβλίο! … Άργησαν να το καταλάβουν οι εκδότες, μα κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Η μεγαλύτερη, λέει, «Εκποίηση τίτλων» που οργανώνεται φέτος στην Κλαυθμώνος. Οι τιμές ξεκινούν από 0,50 €!… Η κατάσταση είναι ξεκάθαρη. Η αγορά βιβλίου χρειάζεται άμεσα ρευστό. Το Παζάρι Βιβλίου έχει δείξει από τα προηγούμενα χρόνια τις δυνατότητές του για εισροή ζεστού χρήματος. Βιβλιόφιλοι υπάρχουν. Χρήματα δεν υπάρχουν. Και τι είναι προτιμότερο; Να μένουν στην αποθήκη βιβλία καινούργια (γιατί βιβλία πέντε χρόνων δεν είναι παλιά) ή να προσφέρονται σε τιμή ευκαιρίας;
Αφού για τα βιβλιοπωλεία ο κύκλος ζωής του βιβλίου κλείνει στο εξάμηνο, αν δεν δείξει τάση ευπώλητου. Καλά βιβλία καταχωνιάζονται και μένουν στα αζήτητα. Κρίμα.
Παζάρια βιβλίου λοιπόν η λύση. Θέλουμε περισσότερα αυτόν το καιρό. Γιατί μπόρα είναι η κρίση, θα περάσει –κάποτε-, αλλά το θέμα είναι να μην καταποντιστεί ο εκδοτικός κόσμος. Φυσικά δεν αρκούν τα παζάρια. Αν δε γίνουν τα βιβλία φτηνότερα και στα βιβλιοπωλεία, θα καταντήσει η ανάγνωση δραστηριότητα πολυτελείας.
Τους εκδότες τους χρειαζόμαστε. Αυτοί εξασφαλίζουν την ελεύθερη κυκλοφορία της πνευματικής δημιουργίας. Ακόμα και στην αναπτυσσόμενη αγορά των ψηφιακών βιβλίων. Τα βιβλιοπωλεία με το τεράστιο κέρδος στη λιανική τιμή και τις εκβιαστικές τακτικές προς τους προμηθευτές τους είναι απλοί μεσάζοντες. Και καλά τα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία, που είναι σε θέση να εξυπηρετήσουν τους πελάτες τους με γνώση και μεράκι, χαλάλι τους το 40 ή 50% κέρδους που εισπράττουν. Τα άλλα; Κάτι αδιάφορα και απρόσωπα μαγαζιά που αντιμετωπίζουν τα βιβλία σαν κοινά εμπορεύματα; Γιατί να δικαιούνται τόσο μεγάλου κέρδους;
«Έλα, τώρα. Δώσε.» Η γύφτισσα επέμενε.
Είχα φτάσει στη διάβαση να διασχίσω τη Σταδίου.
«Ξεκόλλα μου, δεν έχω». «Α, κακιά που είσαι. Δε θες να διώξεις τη γρουσουζιά σου.»
«Δε θέλω να τη διώξω. Έμαθα να ζω μαζί της! παράτα με.»
Κάνω να κατεβώ από το πεζοδρόμιο και στραβοπατάω να πέσω. Η γύφτισσα γελάει χαιρέκακα πίσω μου. Άει στο καλό, σκέφτομαι. Πάω να διαλέξω βιβλιαράκια να ξαλεγράρει το μυαλό μου!…..
