Το …τρίτο στεφάνι του Μήτσου
Γράφει ο Νίκος Μουλίνος
Μπήκε, λέει , ο Μάης
– Και που μπήκε ; Τι πρέπει να κάνουμε Ιουλία , τούμπες ; ρωτάει ο Μπάμπης
– Στεφάνι! Πρέπει να πάρουμε ένα στεφάνι, έτσι, για το καλό. Όλοι έχουνε ένα στεφάνι , εμείς γιατί να μην έχουμε ; Πόσο κοστίζει ; Και τι ήμαστε, εμείς , δηλαδή, τελείως παρακατιανοί και δεν το ξέρω ; Όχι , άμα είναι έτσι να μου το πεις…
Ο Μπάμπης ανασηκώνει τα φρύδια- σημάδι έκπληξης. Ύστερα, ανοίγει στο καπάκι, τα χείλη του για να πει κάτι , αλλά, μένουν απλά ανοικτά κι εκτεθειμένα όπως η εξώπορτα από βιαστικό ή ξεχασιάρη ιδιοκτήτη.
Κι έτσι πήρανε το πρώτο στεφάνι – πήγε , δηλαδή , και το πήρε ο Μπάμπης από το λουλουδοπωλείον.
– Τι είναι αυτό ;
– Στεφάνι
– Αυτό , χρυσέ μου , δεν είναι στεφάνι , είναι περίληψη, ρεζίλη! Και δε μου λες, πως θα το κρεμάσουμε στο μπαλκόνι ; Θα γίνουμε βούκινο στην πολυκατοικία. Είπαμε, οικονομική κρίση, εντάξει, όχι όμως κι έτσι !Τι θα πούνε οι γείτονες ;
– Τι θα πούνε; αναρωτιέται ο Μπάμπης ως …ηχώ
Του είπε , η Ιουλία , με το νι και με το σίγμα, τι ακριβώς θα λέγανε , όχι μόνον οι γείτονες, αλλά κι οι περαστικοί, κι οι γνωστοί, κι απέναντι, κι οι παρακάτω, κι οι διπλανοί, που ήταν και ξένοι. Και μετά τον αναλυτικό μονόλογο ο Μπάμπης πήρε το δεύτερο στεφάνι
– Πιο μεγάλο δεν έχω ! τον διαβεβαίωσε ο λουλουδοπώλης
Το είδε η Ιουλία και …τρόμαξε
– Τι είναι αυτό ;
– Στεφάνι !
– Τι στεφάνι ;
– Του Μάη
– Έτσι μεγάλο ;
– Έτσι μεγάλο !
– Εγώ σου είπα να πάρεις τόσο μεγάλο ; ούρλιαξε
Ο Μπάμπης σκέφτεται πως η Ιουλία μπορεί να έχει και δίκιο, αλλά, ρε παιδί μου δεν του έδωσε και απόλυτα σαφείς οδηγίες. Δεν του είπε να είναι τόσο, κι όχι τόσο – έτσι κι αυτός το πήρε τόοοοσο ! Τώρα, θα μου πεις, λέει από μέσα του, γιατί να πάρω το πιο μεγάλο ; Απαντάει πως το έκανε για να την …ευχαριστήσει, αλλά, στην πραγματικότητα, το έκανε, για να την εκδικηθεί, και… χαμογελάει αυθόρμητα!
– Γιατί χαμογελάς ; η Ιουλία
Αποφεύγει, βέβαια, την απάντηση, για ευνόητους λόγους και γυρίζει τη κουβέντα αλλού – ζητάει να μάθει που ακριβώς και πως πρέπει να κρεμάσει το στεφάνι. Κι αφού παίρνει τις απαραίτητες οδηγίες , που τις τηρεί και κατά γράμμα, το κρεμάει, εισπράττει κι ένα «πολύ ωραίο , κύριε Μπάμπη» από τη χήρα του απέναντι διαμερίσματος και επιστρέφει στο δωμάτιο με τον αέρα του Ολυμπιακού Βόλου που νίκησε πρόσφατα τον Παναθηναϊκό!
Η Ιουλία μιλάει στο τηλέφωνο, αλλά από το βλέμμα που του ρίχνει καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά
-Πόσο το πήρες ;
Λέει την τιμή ο Μπάμπης , σε βραδύγλωσση έκδοση, με σχετική έκπτωση, έβγαλε το ΦΠΑ και κάτι ακόμα , διότι έχει αντιληφθεί ότι η τιμή μπορεί να έχει την τιμητική της. Και στο καπάκι η Ιουλία του εξηγεί γιατί είναι …χαζός
« Πας καλά; Ο από κάτω μας, ο Μήτσος, ναι ο Μήτσος, που δουλεύει στην εφορία και που έχει τρία διαμερίσματα, εξοχικό, και φουσκωτό, κι όλα αυτά με ένα… «μιστό» , που σπούδασε και τα παιδιά του στην Αγγλία και που δε τους λείπει τίποτα, με τα καλά τους αυτοκίνητα και τα φιρμάτα ρούχα τους, δεν αγόρασε στεφάνι , αλλά αυτός έχει μυαλό …» και σταματάει για να πάρει ανάσα
– Και τι έκανε δηλαδή; ρωτάει απελπισμένος
Ο από κάτω τους, ο Μήτσος, ο εφοριακός πήγε, λέει, απέναντι στην πλατεία κι έκοψε λουλούδια φρέσκα και πρασινάδα μπόλικη κι έφτιαξε ένα μεγάλο στεφάνι για δικό του, τσάμπα, και το κρέμασε και το ζηλεύανε όλοι στην πολυκατοικία, έφτιαξε κι ένα για την πεθερά του, που μένει στο Βύρωνα, έδωσε ένα μικρό στο διαχειριστή κι ένα δώρο για τους κουμπάρους του στην Ηλιούπολη. Ο Μπάμπης δε μιλάει, σκέφτεται όμως, ότι το τρίτο στεφάνι , αυτό του Μήτσου τον έβαλε σε μπελάδες και συνεχίζει να σκέφτεται ότι , τη δημόσια περιουσία την προσέχουμε και την συντηρούμε όσο γίνεται καλύτερα, γιατί μπορεί να έρθει μια στιγμή , όπως καλή ώρα τώρα, που να χρειάζεται να την πουλήσεις, και τι κάνεις;
– Εγώ δεν είμαι Μήτσος ! δηλώνει κατσούφης
Και τότε χτυπάει η εξώπορτα – ο Μήτσος αυτοπροσώπως! Λέει τις ευχές όσο πιο σύντομα μπορεί , περνάει στο σαλόνι, αλλά δεν κάθεται γιατί «κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα»
– Με καρφώσανε ! Δε πάμε καλά ! Τι έκανα ; Πήρα λίγα λουλούδια , κάτι μισόξερα, ούτε που μυρίζανε και λίγη πρασινάδα, τι πρασινάδα, κίτρινη σαν την ΑΕΚ, κι έφτιαξα κι εγώ ένα στεφάνι, μέρα που είναι σήμερα, αλλά κάποιοι πήρανε τηλέφωνο στο Δήμο, άκου να δεις ,ε; και με καρφώσανε και με πήρανε τηλέφωνο και μου βάλανε πρόστιμο 489 ευρώ, μπορείς να μου πεις που ζούμε Μπάμπη μου ; Έχουμε γίνει ζούγκλα!
Κι αφού τεκμηρίωσε την… αθωότητα του, ζήτησε να μεσολαβήσουν στο δήμαρχο , που έμαθε ότι είναι γνωστός τους, για να του «σβήσει» το πρόστιμο.
Τον παρέπεμψαν στο… διαχειριστή της πολυκατοικίας, που είχε και υποχρέωση απέναντι του, όπως του είπαν, ως…κλεπταποδόχος, αφού, μόλις, του είχε χαρίσει και ένα στεφάνι .Ο διαχειριστής, λοιπόν, όπως του εξήγησαν, γνώριζε κάποιον που δουλεύει στο Υπουργείο , είναι και συνδικαλιστής, ήτανε υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος και πρόεδρος της τοπικής του ίδιου κόμματος που είναι κι ο Δήμαρχος, και κάνει εξυπηρετήσεις γιατί θέλει να κατέβει στη Δράμα για βουλευτής στις επόμενες εκλογές.
Στη πόρτα , ο Μπάμπης , ρώτησε το Μήτσο
– Λες να σε πάνε σε Εξεταστική στη Βουλή;
– Εξεταστική είπες ; Μακάρι ! κι έβαλε τα γέλια.
Επιμέλεια κειμένου, εικογράφηση: Ελπίδα Πασαμιχάλη
