Εκδήλωση για τους πρωτοπόρους της Ελληνικής Αεροπορίας/
Με αφορμή το βιβλίο «Δημήτρης Καμπέρος, ο Τρελοκαμπέρος»/
Αφιέρωμα στην Ελληνική Αεροπορία με θέμα «Η Ελληνική Αεροπορία στα μονοπάτια της ιστορίας» θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα, 8 Μαΐου 2017 στις 19:00, στο Θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης (Μασσαλίας 22, Κολωνάκι), ως εναρκτήρια εκδήλωση της Θερινής Ακαδημίας Αεροπλοΐας 2017.
Την έμπνευση για τη διοργάνωση έδωσε το βιβλίο της Αντιγόνης Καμπέρου, με τίτλο Δημήτριος Καμπέρος: ο Τρελοκαμπέρος, η ζωή του πρώτου Έλληνα στρατιωτικού αεροπόρου, που εξιστορεί τα έργα και τη συμβολή του πρωτοπόρου Έλληνα αεροπόρου στις απαρχές της αεροπορίας της χώρας. Οι προσκεκλημένοι ομιλητές φωτίζουν τις προσωπικότητες και τα γεγονότα που συνέβαλαν στη σύλληψη της αεροπορικής ιδέας από τον Πρωθυπουργό και Υπουργό Στρατιωτικών, Ελευθέριο Βενιζέλο και την ίδρυση της Ελληνικής Αεροπορίας το 1911.
Ομιλητές:
- Παντελής Βατάκης, Σμήναρχος (Ι), Διοικητής Μοίρας Πολεμικής Αεροπορίας
- Αντιγόνη Καμπέρου, Φιλόλογος-Ευρωπαϊολόγος, Συγγραφέας
- Αλέξιος Καρυτινός, Επισμηναγός (Δ)
- Κωνσταντίνος Λαγός, Ιστορικός, Καθηγητής Ιστορίας στην Σχολή Ικάρων
- Ιωάννης Μυλωνάς, Τεχνικός Συντηρητής, Μουσείο Πολεμικής Αεροπορίας
Οι ομιλητές αναφέρονται στην μοναδική εφεύρεση των αδελφών Ράιτ στην Αμερική και την πώληση των δικαιωμάτων τους στη Γαλλία και παράλληλα στα ελληνικά ιστορικά γεγονότα της εποχής, του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και την μετέπειτα εξέλιξη της ελληνικής αεροπορίας. Σχολιάζουν ακόμη το ρόλο της Αεροπορίας την περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων και μιλούν για τους πρώτους αεροπόρους Δημήτριο Καμπέρο, Μιχάλη Μουτούση, Χρήστο Αδαμίδη και Πανούτσο Νοταρά, καθώς και τους ιδιώτες αεροπόρους Εμμανουήλ Αργυρόπουλο και Αλέξανδρο Καραμανλάκη. Στην εκδήλωση παρουσιάζεται πλούσιο φωτογραφικό υλικό και ιστορικά video.
Την εκδήλωση διοργανώνουν το Hellenic American College (HAEC) σε συνεργασία με το Hellenic American University (Nashua, NH, USA) και η Ελληνική Αεροπορική Ένωση.
Η εκδήλωση θα διεξαχθεί στα Ελληνικά.
Είσοδος ελεύθερη
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Δημήτριος Καμπέρος, ο Τρελοκαμπέρος της Αντιγόνης Καμπέρου
Ο Δημήτριος Καμπέρος (1883-1942) ξαναπετάει με τα φτερά αυτού του βιβλίου. Υπήρξε ο πρώτος στρατιωτικός αεροπόρος· θρύλος για τα κατορθώματά του τόσο σε πόλεμο όσο και σε περίοδο ειρήνης. Η μόνη του «τρέλα» ήταν η περιφρόνησή του για τον κίνδυνο και η λαχτάρα του να κατακτήσει τους αιθέρες. Με ενθουσιασμό και τόλμη, ο «Τρελοκαμπέρος» έσπασε τα ρεκόρ της εποχής του. Χάρη στα ριψοκίνδυνα ακροβατικά του στον αέρα και στις τολμηρές πτήσεις που έκοβαν την ανάσα του μαγεμένου πλήθους, έμεινε στην ιστορία με την έκφραση «τρελοκαμπέρος» που χρησιμοποιούμε ακόμη και σήμερα για να χαρακτηρίσουμε κάποιον ασυγκράτητο και ατρόμητο[…]
«Όταν έκανα τα διάφορα επικίνδυνά μου, όλοι πάγωναν από τον φόβο και δεν ήταν διατεθειμένοι να με ακολουθήσουν. Εγώ όμως το διασκέδαζα γιατί έκανα τσαλίμια στον Χάρο και του ξέφευγα ! Το ήξερα πολύ καλά αυτό, αλλά οι άλλοι δεν το πολυχώνευαν. Ηταν τόσο πρωτότυπα, που τα ονόμασαν “ακροβατικά Καμπέρου”» γράφει ο ίδιος.
Δέκα χρόνια μετά την ιστορική πτήση των αδελφών Ράιτ , πρώτα οι Αμερικανοί και αμέσως μετά τόσο οι Βρετανοί όσο και οι Γάλλοι διέβλεψαν ότι στο αεροπλάνο βρίσκεται το μέλλον.
Το εκσυγχρονιστικό πνεύμα των κυβερνήσεων Βενιζέλου αγκάλιασε την αεροπορική ιδέα και μετά τη σύμβαση που υπογράφηκε με τον γαλλικό Οίκο Φαρμάν, η Ελλάδα αγόρασε διπλάνα τύπου Ανρί Φαρμάν έναντι 123.000 φράγκων.
Το υπουργείο των Στρατιωτικών εξέδωσε εγκύκλιο που απευθυνόταν σε νεαρούς αξιωματικούς της Σχολής Ευελπίδων. Εννοείται πως μεταξύ αυτών που δήλωσαν ενδιαφέρον ήταν ο Καμπέρος, ο οποίος, μαζί με τους Μιχαήλ Μουτούση και Χρήστο Αδαμίδη, εστάλησαν στη Γαλλία για εκπαίδευση – αυτή ήταν η πρώτη εκπαιδευτική στρατιωτική αποστολή στην αεροπορική Σχολή Φαρμάν, στο Ετάμπ, 45 χιλιόμετρα έξω από το Παρίσι. Σε αυτούς τους τρεις θα προστεθεί και ο Παναγιώτης Νοταράς και η συγκεκριμένη τετράδα θα θέσει τις βάσεις για την ιστορία της πολεμικής αεροπορίας στη χώρα μας.
Στο μεταξύ, πίσω στην Ελλάδα, ένας ιδιώτης αεροπόρος, ο Εμμανουήλ Αργυρόπουλος, καταπλήττει τους Αθηναίους με το ιδιωτικό του μονοπλάνο: στις 8 Φεβρουαρίου του 1912, πετά πάνω από το Θησείο και το Ρουφ για ένα περίπου τέταρτο.
Η ώρα του Καμπέρου θα σημάνει στις 14 Μαΐου της ίδιας εκείνης χρονιάς, όταν θα απογειωθεί από το Παλαιό Φάληρο για να συντριβεί όμως κοντά στο Καπανδρίτι και ο ίδιος να επιζήσει ως εκ του θαύματος, αρπάζοντας ένα ποδήλατο για να βρει τους μηχανικούς του και να σπεύσουν όλοι μαζί στο σημείο της πτώσης και να επισκευάσουν το αεροπλάνο.
«Ημουνα αστείος, ένας αεροπόρος με τραγιάσκα φορεμένη ανάποδα και προσκοπικές κάλτσες πάνω σε… ποδήλατο», γράφει ο ίδιος. Το αεροπλάνο επισκευάζεται και δίχως να πτοηθεί ο Καμπέρος πετάει την επομένη κι έκτοτε οι επιδείξεις του πάνω από την Αττική, με τα δεξιοτεχνικά του ακροβατικά (για τα δεδομένα της εποχής) θα προσελκύσουν πλήθος κόσμου ο οποίος παρακολουθεί έναντι ενός… δίφραγκου.
Σύμφωνα με τη «Σκριπ», στις 24 Μαΐου του 1912: «Νέα πτήσις του Καμπέρου εκ του αεροδρομίου του Ζωολογικού Κήπου· μετέβη εις Φρεαττύδα όπου έκανε διαφόρους ελιγμούς άνωθεν της οικίας του». Ήταν σε μια από αυτές τις πτήσεις που οι Πειραιώτες, χαζεύοντας τον πρωτοπόρο χειριστή, τον αποκάλεσαν «Τρελοκαμπέρο» και το παρατσούκλι έμεινε, καθώς ο Καμπέρος συνέχισε να πετάει και να περνά ξυστά σχεδόν πάνω από τις στέγες των σπιτιών, συχνά πάνω από το δικό του, στον Πειραιά.
«Αισθανόμουν ότι εκτός από τη δική μου προσωπική τέρψη, μάγευα και τα πλήθη. Ο αθηναϊκός λαός έσπευσε σαν ορμητικός χείμαρρος να καταλήξει στο αεροδρόμιο του Φαλήρου όπως το ποτάμι ρίχνει τα νερά του στο Δέλτα», γράφει ο ίδιος.
Ο Μίμης Καμπέρος θα λάβει μέρος ως ιπτάμενος χειριστής και στους Βαλκανικούς Πολέμους, πραγματοποιώντας αναγνωριστικές πτήσεις πάνω από εχθρικές περιοχές, βομβαρδίζοντας επίσης τα τμήματα του εχθρού με αυτοσχέδιες βόμβες, ενώ αργότερα θα παίξει ρόλο-κλειδί στην ίδρυση και τη δημιουργία της σημερινής Σχολής Ικάρων.
Μάλιστα, αυτός φαίνεται πως είχε την ιδέα της χρήσης της λέξης «Ικαρος» για την ελληνική Σχολή Αεροπορίας, όταν μετά το θανατηφόρο αεροπορικό ατύχημα του επίσης πρωτοπόρου Αλέξανδρου Καραμανλάκη, ο Κωστής Παλαμάς αφιέρωσε ένα ποίημα στον τελευταίο με τον τίτλο «Ικαρος» (την τελική απόφαση για την ονομασία της Σχολής θα πάρει αργότερα ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος). Το ακαδημαϊκό έτος 1932-33, ο Καμπέρος υπηρέτησε και ως υποδιοικητής της Σχολής, για να αποστρατευθεί πια το 1934.
Ο αεικίνητος, ανήσυχος και ακούραστος αυτός άνθρωπος δεν δημιούργησε ποτέ οικογένεια. Συνέχισε τον εργένικο βίο, συχνάζοντας σε ψαροταβέρνες στον Αγιο Νείλο και στο Χατζηκυριάκειο και αναλαμβάνοντας την εκπαίδευση της αερολέσχης στο Παλαιό Φάληρο (της πρώτης στην Ελλάδα, την οποία εκείνος ίδρυσε), ωστόσο, του έμεινε μια πικρία, ότι η προσφορά του δεν αναγνωρίστηκε όσο θα έπρεπε από το ελληνικό κράτος. Το τέλος του, καταμεσής της Κατοχής, στις 2 Φεβρουαρίου του 1942, ήρθε ήσυχα, αθόρυβα, διακριτικά, σε αντίθεση με τον πρότερο βίο του, αφού βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του.
Είχε πεθάνει μόνος σε ηλικία πενήντα εννέα ετών. Λίγο καιρό πριν έγραφε: «Πλησιάζω τα εξήντα. Γέρασα. Έκανα τόσα πολλά και τίποτε δεν έκανα. Δεν παντρεύτηκα. Δεν έκανα ένα παιδί. Πολλοί είπαν ότι παντρεύτηκα την Ελλάδα και της γέννησα πλήθος νίκες. Είναι όμως έτσι; Ή μήπως η κρυφή μου ερωμένη ήταν η Αεροπορία»;
INFO
Δημήτριος Καμπέρος, ο Τρελοκαμπέρος
Η ζωή του πρώτου Έλληνα στρατιωτικού αεροπόρου
Αντιγόνη Καμπέρου
Έκδοση Ιδιωτική
Σελ. 312, Τιμή € 15,08
